مسعود طاهریون - استادیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران.
بهزاد آقابابایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط‎زیست، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران.
سجاد محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط‎زیست، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران.
سید وحید غلمان - کارشناس ارشد، شرکت آب و فاضلاب استان یزد، یزد، ایران.
اکبر صالحی وزیری - کارشناس ارشد، شرکت آب و فاضلاب استان یزد، یزد، ایران.

فرآیندهای تصفیه و دفع لجن در تصفیه خانه های فاضلاب بخش ‎زیادی از هزینه های کل تصفیه را شامل می شوند. یکی از بخشهای پرهزینه تصفیه لجن، آمایش شیمیایی است. بررسی تاثیر زنجیره فرآیندی بر آمایش و قابلیت آبگیری در بهینه سازی و کاهش هزینه های بهره برداری و افزایش کیفیت لجن خروجی می تواند موثر باشد. در این مقاله تاثیر هضم هوازی لجن مازاد تصفیه خانه فاضلاب شهر یزد به‎روش SBR بر قابلیت آبگیری آن مورد بررسی قرارگرفت. به این منظور نمونه لجن مازاد تصفیه خانه در آزمایشگاه در زمانهای ماند مختلف از ۵/۱ تا ۷ روز هوادهی شد. سپس قابلیت آبگیری لجن به دو روش آزمایش مقاومت ویژه فیلتراسیون (SRF) و زمان فیلتراسیون (TTF) در دو حالت با و بدون آمایش شیمیایی با پلی آکریل آمید کاتیونی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد هوادهی لجن تا ۳ روز بدون آمایش بهترین قابلیت آبگیری لجن را ایجاد می کند. برای حالت آمایش با پلیمر بعد از هوادهی بهترین نتیجه تا زمان ۵/۱ روز به‎دست آمد که موجب شد در دوز بهینه قابلیت آبگیری لجن تا ۵/۴ برابر بهبود پیدا کند. در این حالت مقدار دوز پلیمر نسبت به حالت آمایش لجن هوادهی نشده کاهش ۳۰ درصد را نشان داد. این مسئله بیانگر اثر زمان ماند هضم بر کیفیت آبگیری است که در ابتدای فرآیند، تجزیه مواد سلولی موجب بهبود آزاد شدن آب از ذرات جامد شده ولی ادامه آن به‎دلیل کاهش اندازه ذرات و تبدیل به مواد کلوئیدی، قابلیت آبگیری را کاهش می دهد.

هضم هوازی, آبگیری لجن, آمایش, مقاومت ویژه فیلتراسیون