تعیین ضریب گیاهی چغندرقند به روش سنجش از نزدیک با استفاده از تصاویر رقومی
محل انتشار: فصلنامه پژوهش آب در کشاورزی، دوره: 36، شماره: 2
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 161
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WRA-36-2_005
تاریخ نمایه سازی: 29 شهریور 1401
چکیده مقاله:
هدف این پژوهش بررسی امکان تعیین ضریب گیاهی چغندرقند با استفاده از پوشش گیاهی مستخرج از تصاویر رقومی در مدیریتهای مختلف آبیاری بود. ضریب گیاهی و پوشش گیاهی متغیرهایی بودند که در طول دوره رشد و هر ۱۰ روز یکبار به صورت مستقیم و به ترتیب با روش بیلان آبی و پردازش تصویر اندازه گیری شدند. در این مطالعه، ضریب گیاهی چغندرقند در سه مدیریت آبیاری با بیشینه تخلیه مجاز ۴۰%، ۶۰% و ۸۰% با استفاده از معادله رگرسیونی آن با پوشش گیاهی که در شرایط پتانسیل مدلسازی شده بود برآورد شد و با میانگین دادههای اندازه گیریشده در دو سال اعتبارسنجی شد. نتایج اعتبارسنجی داده ها نشان داد که در مدیریت های آبیاری با بیشینه تخلیه مجاز ۴۰% و ۶۰% ، ضرایب گیاهی برآوردشده توافق خوبی با مقادیر اندازه گیری شده داشتند. در مدیریت آبیاری با بیشینه تخلیه مجاز ۴۰% ضریب تبیین (R۲)، ریشه دوم میانگین مربعات خطای نرمال شده (NRMSE)، و ضریب کارایی مدل (EF) به ترتیب ۰/۹۵، ۰/۱۱ و ۰/۹۵ و در مدیریت آبیاری با بیشینه تخلیه مجاز ۶۰% مقدار این ضرایب به ترتیب ۰/۹، ۰/۱۳ و ۰/۸۵ به دست آمد. نتایج ارزیابی مدل، کارایی استفاده از این روش را برای تعیین ضریب گیاهی چغندرقند در دامنه تغییرات رطوبتی بین ظرفیت زراعی تا بیشینه تخلیه مجاز ۶۰% تائید کرد. در مدیریت آبیاری با بیشینه تخلیه مجاز ۸۰%، ضریب تبیین (R۲)، ریشه دوم میانگین مربعات خطای نرمال شده (NRMSE)، و ضریب کارایی مدل (EF) به ترتیب به ۰/۴۹، ۰/۳۷ و ۰/۶۳ کاهش یافت که نشاندهنده کارایی ضعیف مدل در شرایط تنش خشکی شدید بود. روش پیشنهادی از یک فناوری پردازش تصاویر رقومی برای شناسایی پوشش گیاهی استفاده می کند و از مزایایی مانند جمع آوری آسان و سریع داده ها، دقت بیشتر و هزینه کمتر، امکان تهیه تصویر به تعداد دلخواه و عدم نیاز به داده های هواشناسی برخوردار است، بنابراین میتوان رشد گیاه و تغییرات ضریب گیاهی را در طول دوره رشد بررسی کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رضا محمدی کیا
دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، ایران.
علی اشرف صدرالدینی
استاد، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، ایران.
امیرحسین ناظمی
استاد، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، ایران.
رضا دلیر حسن نیا
دانشیار، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، ایران.
اژدر عنابی میلانی
استادیار، بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان شرقی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :