بررسی فقهی دادرسی غیابی
- سال انتشار: 1396
- محل انتشار: فصلنامه پژوهش های فقهی، دوره: 13، شماره: 4
- کد COI اختصاصی: JR_JORR-13-4_006
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 286
نویسندگان
دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق دانشگاه تهران
دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق دانشگاه تهران
چکیده
مشروعیت حکم علیه غایب، از مسائل مهم فقه قضایی است. از یک سو نمی توان تشکیل جلسه دادگاه را به حضور دو طرف دعوا منوط کرد؛ چرا که عده ای امکان یا قصد حضور در دادگاه را ندارند و از طرف دیگر، دادرسی علیه غایب نباید موجب تضییع حقوق وی شود. فقهای امامیه برای حل این دوگانگی نظریات و استدلال های متفاوتی دارند؛ عده ای با استناد به اصل عدم ولایت، حکم علیه غایب را به مورد روایت (حق الناس) محدود کرده اند و گروهی نیز با استناد به اطلاق و عموم دلایل ناظر به قضاوت، حضور همه اصحاب دعوا را شرط ندانسته اند و بر این باورند که قضاوت علیه غایب جایز است. بررسی های این پژوهش نشان می دهد که با تخصیص اصل اولی عدم ولایت، صدور حکم علیه غایب در حق الناس جایز است و در حق الله هیچ دلیلی بر جواز دادرسی وجود ندارد. محکوم له نیز به منظور حفظ حقوق غایب (محکوم علیه) موظف به ارائه ضمانت های متناسب است.کلیدواژه ها
حکم غیابی, دادرسی, دادرسی غیابی, غائباطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.