محمدرضا کریمی - کارشناس ارشد مالی شهرداری منطقه یک، همدان

تئوری های مدیریت و سیاست گذاری شهری در سی سال گذشته دستخوش تغییر و تحولات گسترده ای شده اند. تا اواخر دهه ۱۹۷۰ مدل برنامه ریزی و مدیریت شهری که توسط بسیاری از کشورهای در حال توسعه نیز مورد استفاده قرار می گرفت عمدتا مبتنی بر رویکرد عرضه بود دولت مرکزی بیشترین وظیفه را در مدیریت نواحی شهری بر عهده داشت . در این مدل پس از دولت مرکزی، دولت محلی وجود داشت که منصوبین از طرف دولت مرکزی و یا نمایندگان منتخب مردم بودند. شهرداری ها نیز ارایه کنندگان مستقیم خدمات اجتماعی و زیر ساخت ها بوده اند و در لایه ای که بطور محسوس از دولتهای محلی جدا قرار داشتند . این دیدگاه که دیدگاه سنتی است، مدیریت شهری را با شهرداری ها و دولت مرکزی مرتبط می کند. در این پژوهش ضمن بررسی منابع درآمدی حکومت های محلی، به معرفی منابع درآمدی شهرداری های کشور و بررسی و تحلیل اقلام در آمدی آنها پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان داد مدیریت مالی یکپارچه، قبل از هر چیز یک سیستم است که اگر اجزای آن از یکدیگر جدا باشند، نمی تواند به طول موثر عمل کند.

روش های کسب درآمد شهرداری ها، مدیریت منابع مالی، منابع مالی شهرداری ها، سیستم مدیریت مالی یکپارچه