فاطمه چمنی - دانشجو کارشناسی پیوسته ، آموزش ابتدایی ، دانشگاه فرهنگیان امام سجاد(ع) واحد بیرجند
فائزه قادری - دکترا ادبیات فارسی ، استاد دانشگاه فرهنگیان

در نوشته های احمد جام (قرن ۵-۶ ق) افزون بر مباحث عرفانی، به مسائل دینی نیز توجه شده است. این مقاله می کوشد رویکرد او را به اصناف دینی عصرش تبیین کند.. برای تبیین رویکرد او به اصناف دینی عصرش، ابتدا الگوهای شخصیتی مورد اشاره او از آثار مهمش استخراج شد و سپس با احصا، تحلیل و دسته بندی اوصافی که برای هر دسته برشمرده و نقدهایش بر آنان، تبیین شده است. شیخ احمد جام ملقب به ژنده پیل (۴۴۰- ۵۳۶) یکی از مشایخ بزرگ و در عین حال بحث انگیز تاریخ عرفان و تصوف است. از دوران کودکی و نوجوانی او اطلاعی در دست نیست، بجز اینکه وی دوران جوانی خود را به باده نوشی و عشرت طلبی گذراند؛ اما در بیست و دو سالگی بر اثر بارقه ای الهی توبه کرد و پس از توبه نصوح خویش، هجده سال در کوه های اطراف جام به زهد و ریاضت پرداخت . مسئله مورد نظر در این مقاله آشنایی بیشتر با اثار ایشان و جستن تاثیرات قرانی در اثارشان میباشد. در این مقاله با استفاده از منابع موجود کتابخانه ای و بهره گیری از مطالعات، و سندکاوی به گردآوری داده های مورد نیاز پرداخته شده و داده های گردآوری شده تجزیه و تحلیل شده است. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که شیخ احمد جامی پس از توبه و در پیش گرفتن راه الهی که همان صراط مستقیم است ، تمام عمر خودرا صرف راهنمایی مردم به خصوص جوانان کرده است و در تمام اثار ایشان تاثیرات الهی و قران مشهود است .

قرآن ، آثار ، احادیث ، شیخ جام .