بررسی اثربخشی درمان ترکیبی نوروفیدبک و گفتاردرمانی بر حافظه کاری و طول گفته کودکان مبتلا به اوتیسم: پژوهش مورد منفرد

مقدمه: یکی از چالش های حال حاضر آموزش برقراری ارتباط، آغازگری و بیان درخواست به کودکان مبتلا به اوتیسم می باشد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر درمان ترکیبی نوروفیدبک و گفتاردرمانی بر حافظه کاری و طول گفته کودکان مبتلا به اوتیسم است. مواد و روش ها: این پژوهش مورد منفرد و در طرح AB بوده است. شرکتکنندگان ۴ پسر ۷ تا ۹ ساله مبتلا به اوتیسم بوده اند که در مدرسه ویژه اوتیسم مشغول به تحصیل بودند. در این پژوهش با رعایت اصول اخلاقی، شرکت کنندگان وارد مطالعه شدند. در ابتدا فراخنای حافظه کاری و میانگین طول گفته شرکت کنندگان اندازه گیری شد. سپس تحت درمان آموزش نوروفیدبک به میزان ۵۰ جلسه ۳۰ دقیقه ای و ۵۰ جلسه گفتاردرمانی قرار گرفتند. در جلسات گفتاردرمانی برنامه درمانی PECS توسط آسیب شناس گفتار و زبان اجرا گردید. در پایان جلسات حافظه کاری و طول گفته کودکان مجددا مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل نتایج از طریق آزمون های آماری با کمک نرم افزار SPSS صورت گرفت. ابزار مورد استفاده در سنجش حافظه کاری تست فراخنای ارقام آزمون وکسلر و در مورد طول گفته، شاخص MLU با در نظر گرفتن تقسیم تکواژها بر تعداد گفته ها در موقعیت بازی آزاد و رعایت ۸۱۱ گفته بوده است. یافته ها: در این پژوهش با ارائه برنامه درمان ترکیبی طول گفته ۹ کودک به میزان معناداری افزایش یافت (P-Value>۰/۰۵) و در مورد یک کودک هم طول گفته افزایش یافت اما این مقدار معنادار نبود. در بررسی حافظه کاری، عملکرد هر چهار آزمودنی به دنبال ارائه برنامه درمانی ترکیبی به صورت معناداری بهبود پیدا کرد (P-Value<۰/۰۵). بحث و نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر ارائه درمان ترکیبی و همراه کردن نوروفیدبک و برنامه گفتاردرمانی باعث افزایش طول گفته و فراخنای حافظه کودکان مبتلا به اوتیسم میگردد که زمینه ارتباط بهتر و موثرتر برایاین کودکان را فراهم می کند. پیشنهاد می گردد پژوهش های آتی در مورد سایر گروه های سنی و تعداد بیشتر آزمودنی انجام شود.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، گفتاردرمانی ، نوروفیدبک