بررسی الگوی تامین منابع مالی در توسعه پایدار شهر تهران با تاکید بر نقش شهرداری(مورد مطالعه شهرداری تهران)

در کشورهای درحال توسعه از جمله ایران که دارای سیستم اقتصادی ناکارآمد، نظام های مالیاتی ضعیف و فاقد مکانیزم های مشارکت شهروندان در تامین هزینه های شهرها هستند، سیستم تامین درآمد شهرداری ها عمدتا به سمت منابع درآمدی ناپایدار و ناسالم کشیده میشود. این مساله در ایران بعد از اجرای سیاست خودکفایی شهرداریها در دهه ۱۳۶۰ بیشتر نمود پیدا کرد و به ویژه در شهر تهران شدیدتر از سایر شهرها اتفاق افتاد. دستیابی به الگوی پایدار منابع مالی برای تامین هزینه های جاری و عمرانی شهر، از مهم ترین عوامل پایداری شهری است که امکان سرمایه گذاری در نظام زیر ساخت های توسعه ای شهر را فراهم میکند در واقع درآمدهای پایدار نقش مهمی در عمران و پیشرفت اقتصادی منطقه و همچنین افق های بالقوه در جهت برنامه ریزی توسعه شهرداری و شهربازی می کند بلکه پایدار بودن منابع درآمدی و یا مطلوب بودن آن در اولویت قرار دارند. نوع تحقیق کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی بود. یافته های تحقیق نشان داد که روند درآمدی شهردار ی در استفاده از عوامل داخلی صد در صد محقق نگردیده است و تنها با این منبع درآمدی به ۳۲ درصد از نیازهای واقعی شهر در بخش توسعه، عمران و نگهداری شهر جواب داده شده است. به عبارت دیگر منابع پایدار درآمدی شهرداری از یک روند نزولی برخوردار بوده و شهرداری چاره ای جز اتکا به منابع درآمدی ناپایدار نداشته و با این روند قادر به ارایه خدمات مطلوب به شهروندان در آینده نخواهد بود. مطالعات انجام شده نشان داد که میزان درآمد شهردار ی تهران نسبت به هزینه های آن دارای نوسانات زیادی بوده است به گونه ای که طی سال های ۱۳۹۵-۱۳۹۹ همواره میزان هزینه های شهرداری نسبت به درآمدهای انجام شده بیشتر بوده و یک توازن منفی در روند درآمدها و هزینه های شهرداری مشاهده شد. نتایج همچنین نشان داد که طی سال های فوق درآمدهای مستمر دار ای نرخ رشدی معادل ۹/۲۳ درصد بود. که در برابر نرخ رشد ۱۷/۸۱ درصدی درآمدهای غیرمستمر بسیار ناچیز و بیانگر اتکای شهرداری به درآمدهای ناپایدار است. همچنین در مقابل نرخ رشد ۱۰/۴۱ درصدی درآمدهای شهرداری، هزینه ها دارای رشدی معادل ۴/۳۵ درصد است که قسمت اعظم این هزینه ها از راه درآمدهای ناپایدار تامین می شود.

کلیدواژه ها:

تامین مالی ، توسعه پایدار ، شهرداری