روش های پیشگیری از حریق در بناهای تاریخی با استناد به NFPA ۹۱۴

ساختمان های تاریخی منابع محدودی در سراسر دنیا هستند که در دو دهه اخیر موضوع از دست دادن این سرمایه های تاریخی بر اثر آتش سوزی یکی از موضوعات مورد توجه جامعه بین المللی می باشد.ابنیه های تاریخی به دلیل ارزشمندی باید از هرگونه آسیب حفاظت شوند.در حال حاضر سطح از دست دادن اینگونه ساختمان ها به دلیل آتش سوزی بسیار قابل توجه می باشد .با دانش و آگاهی بیشتر از این موضوع و افزایش تطابق و استفاده از تکنولوژی های مدرن ضد حریق میتوان ریسک حریق رادر ساختمان های تاریخی به کمترین میزان خود رساند.در این پژوهش پس از مروری برتعریف ایمنی و بناهای تاریخی ،به مرور کتب و مقاله های گذشته به زبان فارسی و همچنین اسناد مرتبط با NFPA ۹۱۴ در زمینه ایمنی بناهای تاریخی و مشکلات روش های محافظت از این ابنیه پرداخته شده است. این پژوهش یک مطالعه کتابخانه ای جامع در مورد ایمنی بناهای تاریخی در تهران می باشد که در سال ۱۴۰۱ انجام شده و از کتب و استانداردهای معتبر همچون NFPA ۹۱۴ بهره گرفته است. یافته ها نشان دهنده عدم توجه به استانداردهای ایمنی از قبیل رعایت نکردن ایمنی پوششی ساختمان و آشفتگی سیم کشی های الکتریکی و.. بوده است . در این مطالعه سعی گردیده است با در نظر گرفتن ابنیه تاریخی در تهران و مورد مطالعه قرار دادن این ابنیه به حل مسئله تحقیق و ارایه راهکارهای مناسب جهت پیشگیری از خطرات در این ابنیه و همچنین کاهش هرگونه حریق مربوطه به ابنیه پرداخته شود.با توجه به گفته ها و مشکلات در این زمینه می توان نتیجه گرفت ارزیابی خطرات آتش سوزی از نکات اساسی و مهم در کاهش خطرات می باشد. ارزیابی خطرات حریق شامل آماده سازی،پیشگیری، حفاظت و مدیریت، که عدم وجود هریک منجر به اتلاف وقت و انرژی خواهد شد.جامعه آماری ابنیه تاریخی تهران می باشد.

کلیدواژه ها:

ومی سازی استانداردها ، ساختمان های تاریخی ، ایمنی حریق ، حفاظت ابنیه تارخی