بهنام مختاری - کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ممسنی، ممسنی،ایران

در کشور ما، بیمه شخص ثالث از انواع بیمه های اجباری است. یعنی بیمه مرکزی تمام دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی را موظف به تهیه ی بیمه نامه شخص ثالث کرده است. اما غیر از الزام قانونی، نرخ روزافزون حوادث رانندگی هم یک دلیل محکم و منطقی برای تهیه ی بیمه شخص ثالث به حساب می آید. اما بی توجهی دارندگان وسائط نقلیه موتوری نسبت به خرید بی نامه شخص ثالث و یا عدم آگاهی از پوشش بیمه ای خودرو مورد استفاده و تردد خطرناک ۱.۵ میلیون خودرو و ۹ میلیون موتور سوار فاقد بیمه شخص ثالث در سطح خیابان آماری قابل تامل است و مشکلات فراوانی از جمله ضرر های مالی و حکم های پرداخت غرامت در حوادثه پیش بینی نشده را باعث میگردد. در مواردی که راننده و مالک دو شخصیت مجزا می باشند. در قانون مجازات اسلامی و قانون بیمه اجباری شخص ثالث، سخنی از مسئولیت مالک به میان نیامده است. قانون مجازات اسلامی بر مسئولیت راننده تکیه می کند و قانون بیمه اجباری شخص ثالث از اصطلاح «دارنده» استفاده کرده است. دارنده به استناد تبصره ۱ ماده ۱ همین قانون عبارت است از مالک یا متصرف خودرو و هر کدام بیمه نامه خودرو را به نام خود تحصیل کند، تکلیف بیمه کردن از دیگری ساقط است از این رو بر اثر بی توجهی قضات به مجازات پیش بینی شده در این ماده قانونی، عملا در احکام صادره مالک مجازات نگردیده و در نتیجه دقت در خرید پوشش بیمه ای توسط دارندگان مورد غفلت و مهم شمرده نمی شود. دراین مقاله می خواهیم یکی از ماده های قانونی بیمه شخص ثالث را مورد بررسی قرار دهیم و تفسیر دقیق از این ماده هم چنین امکان اعمال و اقدام قانونی توسط دستگاه محترم قضا در خصوص دارندگان اتومبیل که اقدام به اخذ بیمه نامه ننموده اند و می بایست مستوجب جزای قانونی شوند و در حال حاضر مغفول مانده است و هیچ توجهی در روند رسیدگی پرونده های تصادفی به آن نمی گردد را مورد بررسی قرار دهیم.

مجازات ، وسائط نقلیه موتوری زمینی، بیمه نامه، شخص ثالث، دارنده یا مالک، صندوق