بررسی فضای گوتیک مجموعه داستان «سایه روشن» صادق هدایت

واژه «گوتیک»، صفتی است که به انتساب چیزی به قوم «گوت» اشاره می کند و در ژانرادبی، گوتیک در دهه ۱۷۶۰ تا ۱۸۲۰ به وجود آمد و هنوز هم در قالب های مختلف تغییرپیدا می کند. گوتیک، به سبکی در داستان نویسی گفته میش ود که در آن ترس،خیال پردازی، ماجراهای مبالغه آمیز و هراسناک و بخش های تیره و تار ذهن انسان اززندگی حاکم است؛ و میتوان گفت یک فضای خاکستری و بهت انگیز را شامل می شود.صادق هدایت نیز، بی گمان، یکی از برجسته ترین نویسندگان در نوشتن داستان های کوتاهاست که فضای جدیدی را در ژانر گوتیک به جهان عرضه کرد. در رمان نویسی ایران، «بوفکور» اثر صادق هدایت، اولین داستانی است که در این سبک نوشته شده است و بسیاری دیگر از نویسندگان از آن تاثیر پذیرفته اند و در برخی دیگر از آثار هدایت این موضوع ادامه یافته است که اغلب بررسی شدهاند. در این مقاله که از «تحلیل محتوا» به عنوان روش تحقیق استفاده شده است، سعی بر آن شده تا مجموعه داستان «سایه روشن» از صادقهدایت را نیز در فضای گوتیک و با بکارگیری برخی مولفه ها از جمله: ویژگی های مکانیو زمانی داستان، ویژگی های جسمانی و روانی شخصیت ها و تنهایی و انزوا در آنها رابررسی کنیم و هدف اصلی این پژوهش، این است که نمود شاخصه های سبک گوتیک،در این اثر صادق هدایت بررسی و تصدیق شود.

کلیدواژه ها:

گوتیک ، هدایت ، ادبیات ، انزوا ، سایه روشن ، تنهایی