مقدمه ای بر توسعه در ایران و تاثیر گردشگران بر توسعه استان سیستان و بلوچستان

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 182

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SCDIC01_025

تاریخ نمایه سازی: 23 شهریور 1401

چکیده مقاله:

در این مقاله کوشش شده است در گام نخست با بررسی تعاریف مختلف ارائه شده از مفهوم توسعه ی اجتماعی و تحلیل این تعاریف،ضمن شناسایی ابعاد مختلف این مفهوم تعریفی جامع از آن ارائه شود و در گام بعد تلاش شد با شناسایی و بررسی شاخص هایمتعددی که برای سنجش این مفهوم از سوی سازمانهای مختلف ارائه شده است، بررسی گردد. در بخش دیگر با توجه به شاخصانتخابی، ضمن ارائه شدن گزارشی از وضعیت کنونی توسعه ی اجتماعی در ایران، وضعیت رتبه ای این کشور با سایر کشورهای جهانمقایسه شده استیافته های تحقیق نشان می دهند که سیزده شاخص برای شناخت وضعیت توسعه اجتماعی، قابل استفاده می باشد و بر اساس دادههای این شاخص ها، استان یزد بیش ترین و استان کهگیلویه و بویراحمد، و سیستان و بلوچستان کم ترین سطح توسعه اجتماعی راداشته اند. در نهایت با رتبه بندی به دست آمده از استان ها، میزان همبستگی وضعیت توسعه اجتماعی با سرمایه اجتماعی استانها، سنجیده شده است که: نتایج: نتایج نشان می دهند، بین میزان توسعه اجتماعی و برخی عناصر سرمایه اجتماعی شامل: اعتمادخصوصی و اعتماد عمومی رابطه معنی دار و معکوسی وجود دارد. همچنین بین توسعه اجتماعی و برخی دیگر از عناصر سرمایهاجتماعی شامل: شبکه روابط درون گروهی، مشارکت های رسمی، مشارکت های غیر رسمی و اعتماد نهادی رابطه معناداری وجودندارد. از فعالیت های مهم با پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و محیطی در شهرهاست. سیاست توسعه گردشگری، رویکردی است کهشهر با تاکید بر آن می تواند ضمن افزایش منافع آن، تاثیرات منفی را به حداقل کاهش دهد. گردشگری مجموعه ای پیچیده ازخدمات گوناگون است که سرمنشا بسیاری از آنها در رشد و توسعه اقتصاد ملی )زیربنایی و روبنایی( می باشد. مجموعه این صنعتپیچیده، فرصت های اشتغال گوناگونی را در بخش های مختلف ایجاد می کند و به طور مستقیم می تواند در تولید و تجارت دیگرخدمات تاثیر گذارد . در این مقاله به بررسی آماری تاثیر توسعه گردشگری بر رشد تولید ناخالص داخلی از طریق برآورد به روشداده های تابلویی، در دو آزمون اول و دوم براورد شدند. کشورهای پاکستان، ترکیه، ایران، عربستان، امارات، کویت، لبنان، اردن، مصر و قطر که در بازه زمانی۲۰۰۸-۱۹۹۵ مورد آزمون واقع شدند و توسعه گردشگری متوسطی داشتند و رشد آنها بر اساس صادرات نفت بود. در ایران استان سیستان و بلوچستان به علت عدم همکاری شهروندان از درامد گردشگری کمی برخوردار بود.. ودر امد استان از کشاورزی و بنادر تامین میشود

کلیدواژه ها:

توسعه ، اقتصاد ، شاخص های توسعه ، سیستان و بلوچستا ن

نویسندگان

حمید خیرالدین

استادیار دانشگاه سمنان

لیلا رجبی

کارشناس ارشد دانشگاه سمنان