ارزیابی تنش در استخوان اطراف ایمپلنت برای درمان اوردنچر فک پایین به روش اجزای محدود

پژوهش حاضر به مقایسه ی طرح های اتصال دکمه ای، میله ای به همراه گیره و میله ای- دکمه ای برای درمان اوردنچر ف ک پایین متکی به سه ایمپلنت می پردازد. تحلیل این طرح های درمانی به روش اجزای محدود انجام می گردد. هندسه ی سه بعدی فک پایین به کمک تصاویر حاصل از سی تیاسکن به دست آمده و سایر اجزا در نرمافزارهای طراحی به کمک کامپیوتر مدل سازی می شوند . پس از شبیهسازی تماس های بین اجزا و شرایط مرزی، مدل های اجزای محدود با شبکه های متعددی حل شده تا جواب های نهایی، مستقل از تعداد گره ها باشند . نتایج نشان م یدهند که بیشترین مقادیر تنش در استخوان، همواره در نواحی گردن ایمپلنت و چند رزوه ی بالایی آن متمرکز هستند . مدلهای دکمه ای و میله ای- دکمه ای به ترتیب، بیشترین و کمترین مقادیر تنش را به استخوان اطراف ایمپلنت انتقال میدهند. به دلیل مشاهده ی مقادیر بالای تنش در نگهدارنده ی گوی شکل اتصال میله ای- دکمه ای، استفاده از این طرح درمان در مواقعی توصیه می گردد که کاهش تنش وارد به استخو ان اطراف ایمپلنت، اهمیت بیشتری نسبت به میزان تنش در قطعات فلزی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ایمپلنت دندانی ، اوردنچر فک پایین ، سیستم های اتصال ، روش اجزای محدود