بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی و تاب آوری بر قصد خروج از سازمان با در نظر گرفتن نقش میانجی گری همکاری در اقدامات علیه ویروس کرونا در سازمان در دوران پاندمیک Covid-۱۹

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی و تاب آوری بر قصد خروج از سازمان با در نظر گرفتن نقش میانجی گری همکاری در اقدامات علیه ویروس کرونا در سازمان در دوران پاندمیک Covid-۱۹ می باشد. مدل مفهومی پژوهش برگرفته از مدل کوکوبان و دیگران(۲۰۲۰) است. به منظور جمع آوری اطلاعات در این مقاله از پرسشنامه های استاندارد در پژوهش های پیشین استفاده گردید. جامعه آماری در پژوهش حاضر، کارکنان شرکت تولیدی مطهر ضمیر می باشند. تعداد ۱۴۰ نفر به عنوان نمونه جامعه آماری با استفاده از جدول مورگان و روش تصادفی ساده انتخاب گردید. به منظور تایید روایی از روایی محتوا و به منظور پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد، به علاوه به منظور تحلیل داده های پژوهش از نرم افزارهای SPSS, PLS۳ استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که سرمایه اجتماعی و تاب آوری بر همکاری در اقدامات علیه ویروس کرونا در دوران پاندمیک Covid-۱۹ تاثیر مثبت داشت و متغیر همکاری در اقدامات علیه ویروس کرونا در سازمان نقش میانجی گری کامل را در رابطه میان سرمایه اجتماعی بر قصد خروج از سازمان و رابطه تاب آوری بر قصد خروج از سازمان ایفا کرد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، تاب آوری ، قصد خروج از سازمان ، همکاری در اقدامات علیه ویروس کرونا