بررسی نقش درآمد بر میزان سرمایه اجتماعی افراد وتاب آوری آنان در برابر مخاطرات

سرمایه اجتماعی، به معنای هنجارها و شبکه هایی است که امکان مشارکت مردم در اقدامات جمعی به منظور کسب سود متقابل را فراهم می کند، است. هم چنین تاب آوری به معنای، توانایی یک شخص یا سازمان برای بهبودی سریع پس از یک بدبختی و یا امری ناخوشایند را گویند. پژوهش پیش رو به دنبال، تاثیر مقدار درآمد خانواده بر میزان سرمایه اجتماعی و میزان تاب آوری افراد بوده و فرض را بر این اساس استوار نموده است که میزان درآمد با سرمایه اجتماعی فرد، رابطه مستقیم و با تاب آوری فرد رابطه غیر مستقیم دارد. چارچوب نظری این پژوهش بر اساس دو نظریه "سرمایه اجتماعی جیمز کلمن" و نظریه "تاب آوری کامپفر" می باشد. روش در این پژوهش، کمی با ابزار مصاحبه است. جامعه آماری بعد از اشباع نظری تعداد ۲۰ نفر از زنان و مردان۲۰-۶۰ ساله ساکن شهر تهران با هر رده تحصیلی و درآمدی بوده و از آزمون آماری تحلیل رگرسیون جهت کشف رابطه معناداری استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که میزان درآمد با مولفه سرمایه اجتماعی فرد، رابطه معنادار و مستقیم دارد (Sig = ۰/۰۰۵) اما با میزان تاب آوری فرد، رابطه غیر مستقیم و غیرمعناداری دارد (Sig = ۰/۵۳) .یعنی با بالارفتن درآمد، سرمایه اجتماعی فرد بالا می رود اما الزاما تاب آوری فرد بالا نمی رود. بنابراین فرضیه تحقیق تائید گردید.

کلیدواژه ها:

درآمد ، سرمایه اجتماعی ، تاب آوری