باروری در ایران و شهر تهران: میزان ها، روندها و تفاو ت ها

این پژوهش با استفاده از داده های پیمایش نیات باروری شهر تهران (۱۳۹۱)، داده های پیمایش باروری تهران (۱۳۸۸)، جمعیت و سلامت (۱۳۷۹) و سرشماری ۱۳۹۰، میزان ها، روندها و تفاوت های باروری در ایران و شهر تهران را بررسی کرده است. میزان باروری کل در کل کشور ۶/۱ فرزند و برای جمعیت ساکن نقاط شهری و روستایی به ترتیب ۵/۱ و ۹/۱ تولد محاسبه شد. میزان باروری کل در سال ۱۳۹۰ در شش استان از ۳۱ استان کشور ۲/۱ تا ۴/۱ فرزند، در ۲۰ استان ۵/۱ تا ۹/۱ فرزند، و در ۵ استان۱/۲ تا ۹/۲ فرزند برآورد شده است. همچنین، شکاف شهری و روستایی در میزان های باروری در بسیاری از استان ها غایب و یا بسیار ناچیز است. سایر یافته ها نشان می دهند که میزان باروری کل برای زنان ۳۵-۱۵ ساله ساکن شهر تهران پس از اندکی افزایش از ۲/۱ فرزند در ۱۳۷۹ به ۴/۱ فرزند در سال ۱۳۸۸و ۱/۱ فرزند در ۱۳۹۱ کاهش یافته است. میزان باروری کل زنان دارای درآمد بالا و ساکن مناطق بالای تهران (۷/۰ تولد) کمتر از میزان های باروری دارندگان درآمد پایین (۵/۱ فرزند) و ساکن مناطق پایین (۳/۱ تولد) است. زنان ۳۵ ساله به طور متوسط ۸/۱ تولد زنده داشته اند، در حالی که این میزان در بین زنان دارای تحصیلات عالی و شاغل (۵/۱ فرزند) پایین تر از همان میزان در بین دارندگان تحصیلات زیر دیپلم (۴/۲ فرزند) و غیر شاغلین (۹/۱ فرزند) است. این پژوهش گروه های جمعیتی دارای باروری پایین را شناسایی کرد، که سهم به سزایی در تداوم سطح پایین باروری در کشور دارند.

کلیدواژه ها:

باروری ، ایران ، تهران ، تفاوت های باروری ، روند باروری ، تعیین کننده های باروری