تاثیر درمانی آموزش چندرسانه ای بر خودکارآمدی و فرسودگی تحصیلی کودکان مبتلا به ناتوانی ذهنی آموزش پذیر

مقدمه: ارتقای بهداشت روانی محیط مدارس به عنوان یکی از مهمترین ابعاد توسعه و بهسازی منابع انسانی بوده و در چند دهه اخیر نیز توجه سازمان­های آموزشی را جلب کرده است. مطالعه حاضر با هدف اثربخشی ابزار چندرسانه­ ای محقق ساخته بر فرسودگی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش­ آموزان ناتوان ذهنی آموزش پذیر انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه ­آزمایشی با طرح پیش­ آزمون-پس­ آزمون با گروه کنترل در سال ۱۳۹۴ اجرا شد. جامعه مورد مطالعه از دانش ­آموزان پسر ناتوان ذهنی مقطع دبیرستان استان البرز شامل ۴۰ دانش ­آموز که از طریق نمونه­ گیری تمام شمار انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل (۲۰ نفری) به صورت تصادفی گنجانده شدند. گروه مداخله در طول یک ترم با ابزار چندرسانه ای پایا مورد آموزش قرار گرفتند. ابزارهای جمع­ آوری اطلاعات، پرسشنامه فرسودگی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی بود. برای تحلیل داده ­ها از روش تحلیل کوواریانس یک طرفه (Ancova) استفاده شد. یافته ها: داده ها نشان دادند که اثر گروه برای خرده­ مقیاس­های هیجانی، بدبینی، ناکارآمدی درسی و خودکارآمدی تحصیلی معنادار بوده است (۰/۰۱=P ). بدین معنا که مداخله مورد استفاده در پژوهش حاضر بر روی متغیرهای مذکور از لحاظ آماری تاثیرگذار بود. نتیجه گیری: آموزش چندرسانه ­ای بر فرسودگی تحصیلی و خودکارآمدی تاثیر دارد. به این صورت که خودکارآمدی تحصیلی را افزایش و منجر به کاهش فرسودگی تحصیلی می­گردد. بنابراین، این شیوه آموزش می­تواند در کنار سایر مداخلات آموزشی در بهبود عملکرد دانش ­آموزان دارای ناتوانی ذهنی آموزش ­پذیر مورد استفاده قرار گیرد.  

کلیدواژه ها:

Multimedia ، Academic Burnout ، Academic Self Efficacy ، Educable Mental Disable ، چندرسانه ای ، فرسودگی تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی ، ناتوان ذهنی آموزش پذیر