مدل ساختاری حمایت اجتماعی و تحمل پریشانی با میانجی گری سلامت ذهنی در سالمندان دارای بیماری های قلبی- عروقی

مقدمه: تحمل پریشانی یکی از عواملی است که در دوران کهولت می­تواند تاثیر بسزایی بر سلامت روان سالمندان داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی گری بهزیستی ذهنی در رابطه بین حمایت اجتماعی و تحمل پریشانی در سالمندان دارای بیماری های قلبی- عروقی بود. مواد و روش­ ها: طرح پژوهش همبستگی از طریق الگویابی معادلات ساختاری بود. نمونه شامل ۱۰۰ نفر از سالمندان دارای بیماری­های قلبی-عروقی تحت مراقبت مراکز نگهداری سازمان بهزیستی شهرستان بجنورد بودند که با استفاده از روش نمونه گیری سرشماری به عنوان نمونه انتخاب شدند. شرکت کنندگان در این پژوهش مقیاس های تحمل پریشانی، حمایت اجتماعی و بهزیستی ذهنی را تکمیل نمودند. پایایی و روایی همه مقیاس ها مورد تایید بودند. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری (SEM) بر اساس نرم افزار AMOS-۲۳ و SPSS-۲۳ انجام گرفت. جهت آزمودن اثرات الگوی پیشنهادی از روش بوت استراپ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که الگوی پیشنهادی از برازندگی خوبی برخوردار است. حمایت اجتماعی اثر مستقیمی بر سلامت ذهنی و تحمل پریشانی دارد (P<۰.۰۰۰۱). همچنین اثر واسطه ای بهزیستی ذهنی در رابطه ی بین حمایت اجتماعی و تحمل پریشانی مورد تایید قرار گرفت (P<۰.۰۰۰۱). نتیجه گیری: سلامت ذهنی می تواند رابطه بین حمایت اجتماعی و تحمل پریشانی افراد سالمند دارای بیماری های قلبی-عروقی را میانجی گری کنند. بنابراین به مراکز نگهداری سالمندان و خانواده ها توصیه می شود تا بر نقش برنامه های حمایت محور برای سالمندان تاکید کنند.

کلیدواژه ها:

Social Support ، Distress Tolerance ، Subjective Well-Being ، Elders ، Cardiovascular Disease. ، حمایت اجتماعی ، تحمل پریشانی ، سلامت ذهنی ، سالمندان ، بیماری های قلبی- عروقی.