پیش بینی سازگاری روانی با بیماری در بیماران مبتلا به سرطان بر اساس دلسوزی به خود و کانون کنترل سلامت

زمینه و هدف: سرطان، تهدیدی برای زندگی فرد است که ابتلا به آن می تواند باعث ایجاد مشکلات روان شناختی شده و سازگاری روانی با بیماری را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین پیش بینی سازگاری روانی با بیماری در بیماران مبتلا به سرطان بر اساس دلسوزی به خود و کانون کنترل سلامت انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع تحقیقات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه بیماران ۱۸ تا۶۵  سال مبتلا به سرطان سینه، خون، معده و روده مراجعه کننده به بخش انکولوژی بیمارستان های امید و امام خمینی شهرستان ارومیه در نیمه اول سال ۱۴۰۰ بود که به روش نمونه گیری در دسترس، تعداد ۲۵۰ نفر (۱۲۱زن و ۱۲۹ مرد) انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل فرم کوتاه پرسشنامه سازگاری روانی با سرطان، مقیاس دلسوزی به خود و فرم C مقیاس چندوجهی کانون کنترل سلامت بود. برای تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه  استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که دلسوزی به خود  با  سازگاری روانی با بیماری (۰/۰۱>P) و کانون کنترل سلامت با سازگاری روانی با بیماری (۰/۰۵>P) رابطه مثبت معنی دار دارند، به طوری که دلسوزی به خود با ضریب بتای ۰.۵۷۲ در سطح ۰/۰۱> P ، به طور مثبت و کانون کنترل سلامت با ضریب بتای۰.۲۳۱در سطح ۰/۰۵ > P  به طور مثبت، سازگاری روانی با بیماری را پیش بینی می-کنند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که دلسوزی به خود بالا و داشتن کانون درونی کنترل سلامت، باعث افزایش سازگاری روانی با بیماری سرطان می شود. لذا ارتقاء دلسوزی به خود و آموزش نگرش مسئولانه و داشتن حس کنترل بر روند سلامتی و درمان، می تواند باعث سازگاری با بیماری و بهبود روند درمان در این بیماران شود.  

کلیدواژه ها:

Mental adaptation to illness ، self-compassion ، health locus of control ، cancer ، سازگاری روانی با بیماری ، دلسوزی به خود ، کانون کنترل سلامت ، سرطان