بدیعه الجمال محمدیاری - کارشناس ارشد مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

چکیدهاهمیت روز افزون بهره وری را می توان در این گفته پیتر دراکر بیشتر لمس نمود که: انفجار بهره وری، مهم ترین پیشامد اجتماعی یکصد سال گذشته و موضوعی است که در تاریخ همانند نداشته است. سالهاست که مسئله بهره وری دغدغه اصلی مدیران و گردانندگان صنایع مختلف می باشد و همه به دنبال بحث و بررسی عوامل ریشه ای اثرگذار بر بهره وری می باشند. در این میان یکی از اثرات سرمایه اجتماعی، افزایش بهره وری نیروی انسانی سازمانهاست. در سازمان های کسب و کار، سرمایه اجتماعی منبع مهمی از بهره وری به شمار می رود. برای این که کارها انجام گیرد لازم است که کارگران و متخصصان توصیه ها و پشتیبانی های دیگران را فراتر از ساختار سلسله مراتبی شرکت به کاربندند. هر چند سلسله مراتب ابزار قدرتمند بکارگیری دیگران می باشد، دو ویژگی به طور بالقوه، تنها کاربرد آنرا بی اثر میسازد: اولا صرف نظر از اینکه روساء چقدر قدرتمند هستند و سازمان تا چه اندازه سلسله مراتبی است، زیردستان ممکن است بر بازده نهایی از طریق تاخیر در اجرای دستورات، تاثیر بگذارند و با رفتارهای فرصت طلبانه، تا حدودی با تصمیمات مقابله نمایند. دوما همانگونه که ماهیت مشاغل با گذر زمان متکامل می شود کارتیمی ضرورت می یابد. اعتماد صرف به ساختار فرماندهی و کنترل یا رویه های عملیاتی استاندارد، موفقیت را تضمین نمی نماید. سرمایه اجتماعی، از آن جا که مکمل سایر منابعی است که تحت کنترل افراد و سازمان ها می باشند، منبع مهمی برای افراد و سازمان به شمار می رود. بسیاری از مطالعات به اثرات سرمایه اجتماعی در سطح یک شرکت یا صنعت بر عملکرد پرداخته اند. اما مطالعات کمتری سرمایه اجتماعی را به بهره وری در سطح فردی مرتبط کرده اند.

واژه کلیدی: منابع انسانی، بهره وری، سرمایه اجتماعی، سازمانها