بررسی اصل صلاحیت دیوان عدالت اداری در رسیدگی به شکایت از تصمیمات مراجع اختصاصی اداری

مراجع اختصاصی اداری مراجعی هستند با صلاحیت ترافعی که به موجب قوانین خاص و خارج از سازمانقضایی محاکم دادگستری، عموما به عنوان واحدهایی خاص مرتبط با ادارات تشکیل شده اند، و صلاحیتآنها منحصر به رسیدگی و تصمیم گیری در مورد اختلافات و شکایات و دعاوی استخدامی، انضباطی، مالی،ارضی و .... می باشد. در سال ۱۳۶۱ دیوان عدالت اداری به عنوان نهادی نو بنیاد، در نظام قضایی کشورتشکیل گردید که طبق اصل ۱۷۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به منظور رسیدگی به شکایات وتظلمات و اعتراظات مردم نسبت به مامورین یا واحدها یا آیین نامه های دولتی و احقاق حقوق آنها دیوانیبه نام دیوان عدالت اداری زیر نظر قوه قضاییه تاسیس گردید. مراجع اختصاصی اداری اصولا دارای ماهیتاداری هستند. و دارای صلاحیت ذاتی ترافعی در امور اداری اند، و صلاحیت ذاتی این مراجع موجب میگردد که در حیطه هر یک از این مراجع هیچ یک از مراجع اداری یا قضایی دیگری نتوانند اعمال صلاحیتنمایند. با توجه به ماهیت اداری اعمال مراجع اختصاصی اداری و اصل نظارت پذیری اعمال اداری طبققانون تشکیلات و آئین دادرسی دیوان عدالت اداری، دیوان وظیفه نظارت بر آراء و تصمیمات مراجعاختصاصی اداری را در صورت شکایت بر عهده دارد. این امر دربند ۲ ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آئیندادرسی دیوان عدالت اداری تصریح شده، در این ماده آمده «رسیدگی به اعتراضات و شکایات از آراء و تصمیمات قطعی هیات های رسیدگی به تخلفات اداری و کمیسیون هایی مانند کمیسیون های مالیاتی،هیات های حل اختلاف کارگر و کارفرما، کمیسیون موضوع ماده (۱۰۰) قانون شهرداری ها منحصرا از حیث نقض قوانین و مقررات یا مخالفت با آنها».

کلیدواژه ها:

دیوان عدالت اداری ، صلاحیت ، شکایت ، مراجع اختصاصی اداری