بررسی جنبه الزام آوری قواعد آمره و جایگاه آن در حقوق بین الملل

اصطلاح قاعده آمره در حقوق بین الملل، به قواعدی اطلاق میشود که علاوه بر داشتن جنبه امری، بر معاهداتو عرف متعارض نیز برتری دارند. قواعد آمره، ازاین جهت امری هستند که الزامآور بوده و هیچگونه مخالفتی رانمی پذیرد و تنها در صورتی قابل تغییر است که با یک قاعده عام بین المللی که ویژگی مشابهی داشته باشد،همراه باشد . پیدایش قواعد آمره، امواج شگرفی را در نظریه حقوقی بین المللی ایجاد کرده است و دکترین منابعو مفاهیم حاکمیت دولت را تغییر داده است؛ براین اساس، قواعد آمره در حقوق بین الملل، به منظور ایجادسلسله مراتب نظام مند به وجود آمد. هدف از این پژوهش، بررسی جنبه الزام آوری قواعد آمره و جایگاه آن درحقوق بین الملل است. این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی، انجام شده و با توجه به پژوهش صورت گرفته، نویسندگان به این نتیجه میرسند که قواعد آمره با محدودکردن اعمال دولت که رضایت دولت را منشا کلیهتعهدات حقوقی بینالمللی میداند، پوزیتیویسم را به چالش می کشد. در این راستا تعهدات متعددی موجودبوده که دولتها آنها را از الزامات عضویت می دانند و جزء لاینفک پیوستن به جامعه بین المللی هستند.

کلیدواژه ها:

قاعده آمره ، نظم عمومی ، الزام آور ، تعهدات ، حقوق بین الملل