ابراهیم ذوقی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان وادبیات فارسی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
الهه محمدی - کارشناسی ارشد زبان وادبیات فارسی، واحد امل، دانشگاه ازاد آسلامی، امل، ایران.

یکی از انواع نثر کلاسیک در تاریخ ادبیات ایران، نثر مصنوع است که در قرن ششم و هفتم در میاننویسندگان و منشیان و فضلا کاربرد داشته است. این نوع نثر با توجه به موقعیت زمانی ایجاد شدهاز شیوه نثر مرسل که به سادگی و روانی قرن چهارم و پنجم بوده فاصله گرفته و دگرگونی بزرگیدر آن رخ داده است. این انقلاب در بستر دگرگونی های سیاسی و فرهنگی و اجتماعی قرن ششمروی داده و حاصل توانمندی، آگاهی و مهارت فنون نویسندگان با رویکرد تکلف، دشواری و آراستنبه انواع آرایه ها و صناعات ادبی و عربی بوده است. این مقاله تلاش دارد با روش مروری باز تعریفیدقیق از نثر مصنوع و ویژگی های سبکی آن را ارائه دهد. همچنین ضمن بررسی علل بروز نثر فنیو از میان رفتن این شیوه نویسندگی ، آثار ارزشمندی که به این نوع نثر نگاشته شده است را معرفینماید. نثر فنی به دلیل رویکرد به تجملات زبانی و آرایشی، عناصر زیبایی سخن و به کارگیریاصطلاحات دشوار عربی و اطناب های پیچیده و مغلق، استعارات، آیات قرانی و ضروب امثال و دیگردستاوردهای شاعرانه از دشوارترین نثر از قرن ششم تا قرن دوازدهم درتاریخ ادبیات ایران به شمارمی رود ؛ به گونه ای که فاصله چندانی با شعر ندارد.

نثر مصنوع، انقلاب نثر، شعر منثور.