بررسی رابطه بین هوش هیجانی و فرسودگی شغلی در حرفه پرستاری و مامایی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین هوش هیجانی و فرسودگی شغلی در بین پرستاران و ماماهای شاغل در بیمارستان بوده است. روش تحقیق از نوع هم بستگی بوده و جامعه آماری این پژوهش از تمامی پرستاران و ماماهای شاغل در بیمارستان سینا نوراباد لرستان تشکیل شده داده است که فراوانی آنها ۱۹۲ نفر بود. از این تعداد ۱۲۳ نفر به عنوان نمونه آماری از طریق نمونه گیری تصادفی(جدول مورگان) انتخاب شده اند که تنها ۱۱۲ پرسشنامه بازگردانده شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه مشخصات فردی و حرفهای و پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شرینگ و فرسودگی شغلی مسلش استفاده گردید و جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از روش آماری آزمون T تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره گام به گام با استفاده از نرم افزار spss۲۲ انجام گردید. این نتایج نشان داد بین هوش هیجانی و فرسودگی شغلی رابطه معنادار منفی وجود دارد. تمامی مولفه های هوش هیجانی پرستاران و ماماها با فرسودگی شغلی رابطه معنادار منفی نشان داده است در میان مولفه های هوش هیجانی دو مولفه ی اجتماعی و مهارت های اجتماعی می توانند فرسودگی شغلی پرستاران و ماماها را پیش بینی کنند. هم چنین نتایج بدست آمده نشان داد که میانگین نمرات هر دو متغییر هوش هیجانی۹۵/۲ و فرسودگی شغلی ۵۰/۱ در میان پرستاران و ماماها به طور مشهودی نسبت به میانگین فرضی پایین تر بوده است. بنابراین طبق یافته های این پژوهش پرستاران و ماماها با هوش هیجانی بالاتر از توانایی بیشتری در اداره ی عواطف خود در رویارویی با مشکلات برخوردار هستند. این نتایج با یافته های لوپز فرانکو (۲۰۰۵) همسو است. نتیجه گیری: با توجه به وجود ارتباط مثبت بین هوش هیجانی و فرسودگی شغلی در حرفه مامایی و پرستاران و اهمیت فرسودگی شغلی در ارائه کیفیت خدمات پرستاری و مامایی پیشنهاد می شود با برگزاری دوره های آموزشی هوش هیجانی و ارتقا آن برای ماماها و پرستاران، زمینه های کاهش فرسودگی شغلی آنان فراهم شود.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، فرسودگی شغلی ، پرستار ، ماما