محمد شمس تبار کامی - ارشد آسیب شناسی ورزشی ، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی ، موسسه آموزش عالی شمس گنبد ،گنبد ،ایران MSc
سارا چشمی - PhDاستادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی ، موسسه آموزش عالی شمس گنبد ، گنبد ، ایران
محمد تقی پور - دانشیار گروه فیزیوتراپی ، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی بابل ، بابل ، ایرانPhD
سپیده رمضان پور - دانشجو فیزیوتراپی ، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی بابل ، بابل ، ایران

سابقه و هدف : فیزیوتراپی و تمرین درمانی خط اول درمان کمردرد هستند. هدف این پژوهش پیگیری ۶ ماهه مقایسه تاثیر سه روش درمانی فیزیوتراپی، آب درمانی و فیزیوتراپی به همراه آب درمانی بر کاهش درد و ناتوانی عملکردی بیماران دارای کمر درد مزمن ناشی از فتق دیسک کمری می باشد.مواد و روش ها : این پژوهش بر روی ۶۰ بیمار ۲۵ تا ۵۰ سال مبتلا به فتق دیسک کمر انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند . تمام گروه ها به مدت هشت هفته و پی گیری ۶ ماهه تحت درمان قرار گرفتند. متغیر درد بر اساس مقیاس عددی خط کش درد (VAS) و ناتوانی عملکردی بر اساس پرسش نامه اوسوستری (ODQ) قبل از درمان و بعد از پیگیری ۶ ماهه مداخله درمانی، اندازه گیری شد.یافته ها : سه گروه درمانی اختلاف معنی داری را در کاهش میزان درد و ناتوانی عملکردی نشان دادند . P < ۰/۰۵ در پیگیری ۶ ماهه بعد از درمان، میزان کاهش درد و ناتوانی عملکردی در گروه فیزیوتراپی نسبت به گروه آب درمانی ۰/۰۱)( =Pphو میزان کاهش ناتوانی عملکردی در گروه آب درمانی نسبت به گروه فیزیوتراپی بیشتر بود(. ( PHy= ۰/۰۲ میزان کاهش درد و ناتوانی عملکردی در گروه های درمانی نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری از خود نشان دادند.نتیجه گیری : هرسه روش درمانی به میزان قابل توجهی باعث کاهش درد و ناتوانی عملکردی شدند، اما روش ترکیبی در ناتوانی عملکردی نسبت به مداخله های دیگر موثرتر بود .

فیزیوتراپی، آب درمانی، کمر درد، فتق دیسک کمر