بررسی اثر ضد کوکسیدیایی سولفاکلوزاین بر کوکسیدیوز تجربی در جوجه های گوشتی

کوکسیدیوزیس یکی از مهم ترین بیماری ها از نظر ایجاد ضایعات و خسارات اقتصادی در صنعت طیور به شمار می رود که توسطتک یاخته ای از جنس آیمریا ایجاد می شود. به طور غالب پنج گونه از تک یاخته مذکور شامل: E. tenella ، E. necatrix ، E. maxima ، E. acervulina و E. brunati در ایران گزارش شده است. کوکسیدیوز طیور هر ساله تلفات و هزینه های بالایی به همراهدارد، به طور مثال عفونت های بالینی ناشی از آن سبب افزایش ضریب تبدیل غذایی می گردد و با توجه به اینکه قسمت عمده هزینههای انجام شده در سالن های پرورش طیور مربوط به تهیه جیره غذایی می باشد، در نتیجه کوکسیدیوز می تواند موجبات خساراتسنگینی را فراهم سازد. نظر به اینکه صنعت مرغداری در تامین گوشت مرغ از اهمیت قابل توجه ای برخوردار است، برای بهینه کردنصنعت مرغداری و افزایش تولید گوشت اقدامات متعددی در راستای مبارزه با کوکسیدیوز انجام شده تا بتوان تلفات حاصله از بیماریرا به حداقل رساند. در بررسی حاضر تعداد ۵۸ قطعه جوجه گوشتی از نژاد راس ۳۰۸ با میانگین وزن ۴۵ گرم به طور تصادفی در ششگروه هشت قطعه ای درمان و دو گروه پنج قطعه ای کنترل مثبت و کنترل منفی تقسیم شده و در محدوده های جداگانه نگهداری وبر پایه ذرت - کنجاله سویا در سه مرحله آغازی، رشد و پایانی تغذیه شدند. سوسپانسیون اووسیت های چهارگانه (۵)۱۰ عدد اووسیتآیمریا آسرولینا، (۴)۱۰ × ۴ عدد اووسیت آیمریا ماکسیما، (۴)۱۰ × ۳ آیمریا تنلا و (۴)۱۰ × ۳ آیمریا نکاتریکس) در تحقیق پیش رو با دوزمورد ۵۰۰ میکرولیتر برای آلودگی هر قطعه جوجه گوشتی مورد استفاده قرار گرفت. جوجه های گروه اول و دوم گروه درمانی و گروههفتم شامل گروه کنترل مثبت در سن ۱۴ روزگی، گروه سوم و چهارم گروه درمانی در سن ۲۸ روزگی و نهایتا گروه پنجم و ششم گروهدرمانی در ۴۲ روزگی هر یک به وسیله دریافت ۵۰۰ میکرولیتر بصورت تجربی آلوده شدند. نهایتا گروه هشتم به عنوان گروه کنترلمنفی در نظر گرفته شده و آلوده نشدند. سپس گروه های اول و سوم و پنجم داروی سولفاکلوزاین را با دوز ۷۰ میلی گرم بر کیلوگرمبصورت داخل وریدی و گروه های دوم و چهارم و ششم سولفاکلوزاین را با همان دوز بصورت خوراکی دریافت نمودند و در گروه هایهفتم و هشتم به عنوان کنترل مثبت و کنترل منفی تجویز دارو انجام صورت نگرفت. روال کار بر این قرار بود که در ۱۸ روزگی جوجهها، گروه اول بصورت داخل وریدی و گروه دوم بصورت خوراکی و داخل چینه دان داروی سولفاکلوزاین را دریافت نمودند. در ۳۳ روزگیگروه سوم بصورت داخل وریدی و گروه چهارم بصورت خوراکی داخل چینه دان داروی سولفاکلوزاین را دریافت کردند و نهایتا در ۴۶ روزگی داروی سولفاکلوزاین به گروه پنجم از طریق تزریق داخل وریدی و به گروه ششم بصورت خوراکی داخل چینه دان داده داروداده شد. جمع آوری نمونه های مدفوع از هر گروه از روز چهارم تا روز هفتم پس از آلودگی تجربی با مخلوط آیمریا به مدت سه روز بهمنظور تایید آلودگی، تشخیص گونه ها و محاسبه میزان (OPG) انجام شد. در ادامه دو بار و در فواصل ۱۴ و ۲۱ روز پس از تلقیحآلودگی نیز میزان (OPG) محاسبه شد. تعداد اووسیست موجود در هر گرم مدفوع به روش مک مستر و با استفاده از روش لام دو خانهشمارش شد. نهایتا با توجه به نتایج به دست آمده تجویز سولفاکلوزاین به صورت داخل وریدی کارآیی درمانی بهتر و قابل قبول تریدر مقایسه با تجویز خوراکی داشته و میزان (OPG) در گروه های دسته اول کاهش قابل ملاحظه ای در مقایسه با دسته دوم داشتهاست. همچنین میزان (OPG) در جوجه های گوشتی آلوده شده در سنین بالاتر نسبت به موارد آلوده شده در هفته های ابتداییکاهش قابل ملاحظه ای را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

کوکسیدیوزیس ، سولفاکلوزاین ، جوجه های گوشتی ، مک مستر