بیماری های عفونی حساس به اقلیم ، چالش نوین بهداشت و سلامت انسان و دام

دمای متوسط جهانی از قرن نوزدهم با افزایش گازهای گلخانه ائی مانند دی اکسید کربن و متان در جو ، به طور مداوم افزایش مییابد . این تغییرات عواقب مهمی بر الگوهای بارندگی ، خشکسالی و اکوسیستم ها داشته است . تغییرات آب و هوایی تاثیرات اساسی درالگوی انتقال بیماریهای عفونی دارد و از مسیرهای متعدد بر شیوع و انتقال طیف وسیعی از بیماری های دامی تاثیر می گذارد . بیماریهای ناشی از عوامل بیماری زایی که بخشی از چرخه زندگی خود را در خارج از میزبان (در ناقلین یا محیط) گذرانده اند در مقایسه بابیماری های ناشی از عوامل بیماری زای اجباری حساس تر هستند . ۵۸ درصد از ۶۵ بیماری دامی که در مناطق درحال توسعه و فقیرجهان مهمترین بیماریها شناخته شده است ، نسبت به تغییرات آب و هوا حساس هستند که در حال حاضرآنها را تحت بیماریهایعفونی حساس به اقلیم طبقه بندی می نمایند.بیشترین تاثیر تغییرات اقلیم بر بیماری های دامی مربوط به بیماریهائی می شود کهتوسط ناقلین منتقل می شوند یا بیماریزائی و شیوع آنها با خاک، آب یا سیلاب ،جوندگان و تغییرات رطوبت و دمای هوا مرتبطهستند. افزایش دما و رطوبت توسعه انگل ها و عوامل بیماری زایی را که بخشی از چرخه زندگی خود را خارج از میزبان می گذرانند ،افزایش می دهد . تغییرات باد می تواند بر گسترش عوامل بیماری زا تاثیر بگذارد . سیلابها شرایط مناسبی را برای عوامل بیماری زایمنتقله از طریق آب فراهم می کند .. بیماریهای منتقله توسط ناقلین به ویژه به تغییرات آب و هوایی حساس هستند . تغییرات بارندگیو دما ممکن است بر توزیع و فراوانی ناقلین و شدت شیوع بیماری ها تاثیر بگذارد . برخی دامها با گسترش دامنه و تاثیرات عواملبیماری زا و ناقلین جدید بعنوان میزبانهای جدید در معرض آنها قرار می گیرند و استرس آب و هوایی (گرما ، غذا و آب نامناسب) میتواند ایمنی را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

بیماری های عفونی حساس به اقلیم ، بهداشت ، دام ، زئونوز ، انسان