تاثیر تلفیق روش های آبیاری غرقابی و قطرهای در سطوح مختلف کود نیتروژن و تعداد نشا برعملکرد و بهره وری آب برنج

به منظور بررسی تاثیر تلفیق روش های آبیاری و سطوح کود نیتروژن در سیستم کشت تک و چند نشا بر عملکرد و بهره وری آب برنج Oryza sativa L رقم طارم روشن ، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خرد شده بر یایه بلوک های کامل تصادفی با شش تیمار آبیاری انجام شد. تیمارهای ابیاری شامل، روش ابیاری غرقاب دائم در طول دوره رشد (شاهد، T۱) روش آبیاری قطره ای نورای پس از مرحله واکاری T۲ پنجه زنی T۳، خوشه دهی T۴ گلدهی T۵ و خمیری T۶ با ۵۰ درصد مقدار آب آبیاری غرقاب دائم برای هر تیمار آبیاری بودند، همچنین دو تیمار ۹۰ N۱, و ۱۸۰ و N۲ کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن از منبع اوره و دو تیمار تک S۱ و چند نشان S۲ در سه تکرار در سال ۱۳۹۸ در مزرعه تحقیقاتی برنج دانشگاه گیلان اعمال شد. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه با ۶۷۳۰/۷۳۷ کیلوگرم بر هکتار در تیمار روش آبیاری S۱×T۵ بدست آمد و با تیمارهای روش آبیاری S۲×T۱و S۱×T۳ اختلاف معنی داری نداشت. همچنین بیشترین بهره وری آب بر پایه عملکرد دانه با ۰/۸۴۴ کیلوگرم بر متر مکعب در تیمار روش آبیاری S۲×T۲ بدست آمد و با تیمارهای روش آبیاری S۱×T۳و S۱×T۲ بدست آمد. بنابراین برای عملکرد دانه بیشتر با بهره وری آب بالاتر می توان سطح کودی N۲ و در شرایط محدودیت آب، تیمار روش آبیاری T۳ با سیستم کشت S۱ را در منطقه رشت اعمال کرد.

کلیدواژه ها:

روش آبیاری غرقاب دائم ، دوره رشد ، طارم روشن ، مرحله پنجه زنی ، واکاری