بهمن خسروی پور - استاد، گروه مهندسی ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
صادق رحمانی - دانشجوی دکتری ترویج کشاورزی پایدار، گروه مهندسی ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعیخوزستان

با توجه به چالش های پیش روی آب در ایران، نیاز به مشارکت کشاورزان برای بهبود کارایی و عملکرد مدیریت منابع آب، هسته اصلیسیاست آب کشاورزی کشور را تشکیل خواهد داد. از این رو انتقال مسئولیت ها از سوی سیاست گذاران به عنوان روشی برای کاهشفشار بر منابع مالی دولت ها، بهبود عملکرد کشت آبی و اطمینان از پایداری بلند مدت سیستم های آبیاری در نظر گرفته می شود. واگذاریمدیریت شبکه های آبیاری به مصرف کنندگان آب یک حرکت جهانی است که در روند تکوین آن نقش دولت ها در امر بهره برداری ونگهداری شبکه ها کاهش یافته و در عوض تشکل های محلی مصرف کنندگان آب اختیار مدیریت و بهره برداری و نگهداری شبکه را دردست می گیرند. در واقع هدف مدیریت مشارکتی و گذار از مدیریت دولتی به مدیریت م شارکتی در شبکه های آبیاری و زهکشی، فراهمنمودن ساز و کارهای لازم جهت افزایش مشارکت کشاورزان در تصمیم گیری ها و مدیریت آب کشاورزی است. در این میان، اگرچهپارادایم مدیریت مشارکتی بعنوان بهترین و کاربردی ترین گزینه اصلاح ساختار مدیریت آبیاری محسوب می شود. اما بسترسازی زمینه هایمورد نیاز ایجاد تشکل های آب بران و مدیریت مشارکتی، نیاز به تدوین قوانین، ضوابط، مقرارات جامع و شفاف در ارتباط با تشکل ها وانتقال مدیریت شبکه ها به مردم دارد

مدیریت مشارکتی، شبکه آبیاری و زهکشی، مدیریت دولتی، آببران