ارزیابی قابلیت اطمینان در سازه کشتی و کاربرد آن در طراحی و برنامه ریزی های تعمیر و نگهداری تحت آسیب ناشی از خوردگی

در پژوهش حاضر کاربرد ارزیابی قابلیت اطمینان در طراحی و نگهداری برای بدنه کشتی ارائه شده است. برای ارزیابی استحکام سازه. مدل توسعهداده شده حالت حدی نهایی شاه تیر کشتی با توجه به عیب خوردگی بر مبنای تحلیل احتمالاتی و وابسته به زمان مورد استفاده قرار گرفته است.قابلیت اطمینان وابسته به زمان با ستفاده از معیار حداقل مدول الا ستیک مورد نیاز ارزیابیی شده است. همچنین قابلیت اطمینان وابسته به زمانخستگی در عرشه کشتی با استفاده از رویکرد منحنی S-N مورد ارزیابی قرار گرفته است. ارزیابی قابلیت اطمینان با استفاده از دو روش مونتکارلو و قابلیت اطمینان مرتبه اول صورت گرفته است. نتایج بدست آمده نشان دهنده آن است که دو روش قابلیت اطمینان مرتبه اول و شبیهسازی مونت کارلو تطابق خوبی با یک دیگر دارند. تحلیل قابلیت اطمینان عیب خوردگی نشان دهنده کاهش قابلیت اطمینان سازه در طول عمر آنمی باشد و می توان از معیار قابلیت اطمینان در مرحله طراحی استفاده نمود تا درک بهتری از کارکرد سازه در طول عمر سازه با توجه به شرایطمحیطی به دست آورد.

کلیدواژه ها:

قابلیت اطمینان ، احتمال شکست ، بدنه کشتی ، خوردگی ، خستگی