پایش کاربری اراضی با استفاده از سنجش از دور به منظور ارزیابی بیابان زایی(مطالعه موردی : دشت مروست، استان یزد)

بیش از یک سوم اراضی جهان دارای اقلیم خشک و نیمهخشکاند و پدیده بیابانزایی در این مناطق در حال پیشروی است . با توجه به اینکه با ارزیابی تغییرات کاربری اراضی در دورههای زمانی متفاوت میتوان به روند بیابان زایی در این مناطق پی برد، مطالعه حاضر با استفاده از تکنولوژی سنجش از دور و تصاویر ماهوارهای با قدرت تفکیک طیفی و مکانی بالا، به بررسی پایش کاربری اراضی به منظور ارزیابی بیابان زایی در دشت مروست استان یزد پرداخته است. در این تحقیق، از نرم افراز سنجش از دورERDAS و تصاویر ماهواره ای لندست 7 سنجندهETM+ مربوط به سالهای 2002 و 2010 میلادی استفاده شده است. به این ترتیب پس از ترکیب باندها وجداسازی منطقه مورد مطالعه، تصاویر به روش حداکثر احتمال طبقه بندی و نقشه کاربری اراضی در دو زمان تهیه گردید. در نهایت مساحت هر کاربری و میزان تغییرات آن، در دوره زمانی مورد مطالعه، محاسبه شد. نتایج حاصله نشان داد در دوره زمانی 8 ساله میزان اراضی بیابانی در مروست که از جمله مناطق خشک و نیمه- خشک است، حدود 30 % افزایش وکویر مرطوب حدود 50 % کاهش یافته است، که این بیانگر پیشرفت بیابان زایی در منطقه است. همچنین در منطقه از اراضی مرتعی کم و به اراضی کشاورزی افزوده شده است، که استفاده نا مناسب از اراضی را به منظور کشاورزی نشان می دهد که این امر نیز بیابانزایی را تشدید میکند. این تحقیق کارایی بالای تکنولوژی سنجش از دور را در زمینه آشکارسازی تغییرات نشان میدهد

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، بیابان زایی ، سنجش از دور ، دشت مروست