حسن افشاری - دانشجوی دکتری باستان شناسی، دانشگاه تهران، (نویسنده مسئول)
روح الله یوسفی زشک - استادیار باستان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین- پیشوا،

خط آغاز­ایلامی قدیمی­ترین سیستم نگارشی در فلات ایران است که به صورت گسترده در محدوده ذکر شده مورد استفاده قرار می­گرفت. احتمالا کاتبان برحسب نیاز، از این خط برای متون پیچیده و ساده استفاده می­کردند. ساختار نگارشی بخش وسیعی از گل­نبشته­های باقیمانده که تحت عنوان متون استاندارد شهرت یافته­اند نسبتا یکسان است که این امر موجب شده شناخت بیشتری از این خط بدست بیاوریم. هدف از این پژوهش بررسی کارکرد اندیشه­نگار M۱۵۳ و اندیشه­نگار مرکب M۱۵۳+M۳۴۲ در قسمت­­های مختلف لوح­های استاندارد آغاز­ایلامی است. نگارندگان با روش توصیفی-­تحلیلی و گردآوری به روش پژوهشی کوشیده­اند تا پس از شناسایی کاربرد متفاوت دو اندیشه­نگار مرکب به بررسی علل قرارگیری این نشانه در قسمت­های مختلف متن گل­نبشته­ها بپردازند. به­طور­کلی در نیمی از متون در انتهای کتیبه یک زنجیره نشانه آوایی و سپس اندیشه­نگارM۱۵۳+M۳۴۲  آورده شده و در نیمی دیگر از متون این اندیشه­نگار بعد از نگارش یک سیستم عددی به عنوان نشانه پایانی به متن لوح خاتمه میدهد. در نتیجه گمان میرود که نماد قبیله یا خاندانی باشد که در مواردی همراه با اسم­آوایی (که شاید نشان اسم شخص خاصی از آن خاندان) نگاشته می­شد. در مواردی دیگر بدون اسم­آوایی، بعد­از یک سیستم عددی، تنها با نشانه خاندان شخص طرف قرارداد یا پرداختی مشخص می­شده است.

اندیشه نگار, نگارش آغاز ایلامی, شوش, گل نبشته, آغاز میخی