تحلیل مقایسه ای شعری از مثنوی مولوی با ترجمه ی انگلیسی آن بر اساس نظریه ی انسجام هلیدی و حسن

 پژوهش بر اساس نظریه­ی انسجام هلیدی و حسن (۱۹۸۵) و با روش توصیفی – تحلیلی و آماری انجام شد. هدف نگارندگان این بود که در چارچوب فرانقش­ متنی هلیدی، به بررسی مقایسه­ای کاربست عوامل انسجام متنی و میزان انسجام و پیوستگی در متون شعری هشت بیتی از دفتر اول مثنوی مولوی و ترجمه­ی انگلیسی جاوید مجددی بپردازند و به سوالات زیر پاسخ دهند: ۱ .بر اساس نظریه­ی انسجام هلیدی و حسن (۱۹۸۵)، میزان انسجام و پیوستگی در این شعر مثنوی مولوی و ترجمه­ی آن چقدر است؟ و چگونه به کار رفته است؟ ۲. با توجه به تحلیل مقایسه­ای بسامد انسجام و پیوستگی در دو متن مبدا و مقصد، مترجم تا چه حد در انتقال مفاهیم، موفق بوده است؟ به این منظور، مطابق مدل هلیدی، بسامد عوامل انسجام واژگانی و دستوری و درصدهای انسجام و پیوستگی در اشعار محاسبه شدند. بر اساس «تعادل نقش­بنیاد هلیدی در ترجمه» نزدیکی درصد­های انسجام (% ۶/۹۴,  %۴/۹۶) و پیوستگی (% ۸/۹۲ , ۹۱%) در دو متن و نیز شباهت نحوه­ی توزیع عوامل انسجام در آن­ها که به جز در عوامل برابری و هم­معنایی، بسیار نزدیک به هم بودند، می­توانند نشان دهنده­ی تبعیت مترجم از سبک متن مبدا در انتقال مفاهیم متن مبدا از طریق ترجمه باشند.

کلیدواژه ها:

زبان شناسی نقش گرا ، انسجام ، پیوستگی ، مثنوی مولوی ، ترجمه ی منظوم مجددی