سیاست جنایی ایران در برابر آتش افروزی در منابع طبیعی

بزه کاری پدیدهای طبیعی در جامعه است. مدیریت کیفری این پدیده رسالت بنیادین سیاست جنایی است. این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی نگاشته شده، به مطالعه راه بردهای سیاست جنایی ایران در برابر آتش افروزی در منابع می پردازد.سیاست جنایی به مفهوم مجموعه پاسخ های کنشی وواکنشی هیات اجتماع در برابر پدیده مجرمانه است. آتش افروزی در منابع طبیعی پدیده ای رایج در کشوران است و همواره خسارات بسیاری را نیز به همراه می آورد. پاسخ دهی کنشی به جرایم یادشده در نظام عدالت کیفری ایران در چارچوب پیشگیری های موقعیت مدار، اجتماعی و پایش رس وجود دارد. ضمن آن که پیشگیری کیفری نیز در این راستا اهمیت دارد. از چشم انداز پاس های واکنشی نیز رویکردهای شدت گرایی در مجازات کرتکبان،اصلاح و درمانآنان و نیز استفاده به هنگام از نمادهای ارفاقی کیفری مناسب به نظر می رسد. این پژوهش دریافته است کاه با توجه به رایج بودن جرم یاد شده در ایران، سازماندهی سیاست جنایی کارآمدی در برابر آن ضروری بوده و پیروزمندی در این راه می تواند به برآیندهایی سازنده چون به زمام داری کیفری منجر شود

کلیدواژه ها:

سیاست جنایی ، آتش افروزی ، منابع طبیعی ، پیش گیری از جرم ، آتش افروزی