نظارت شرعی بر قوانین و مقررات در جمهوری اسلامی ایران
- سال انتشار: 1401
- محل انتشار: دومین کنفرانس ملی حقوق، فقه و فرهنگ
- کد COI اختصاصی: LAWJC02_379
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 318
نویسندگان
عضو هیات علمی گروه حقوق دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
چکیده
موضوع این پژوهش، بررسی نظارت شرعی بر قوانین و مقررات در جمهوری اسلامی ایران است که با محوریت مطالعه مصادیق و موضوعات مشمول نظارت و تعیین مراجع صالح به نظارت شرعی، سامان یافته است.فلسفه نظارت شرعی بر قوانین و مقررات در حکومت دینی جمهوری اسلامی ایران این اعتقاد است که، دستورات شارع مقدس برای اداره امور جامعه برتر و بهتر از قوانین اساسی برآمده از جوامع دموکراتیک، متضمن رعایت عدالت و برابری مردم در برخورداری از حقوق و آزادی های متعالی انسان هاست.پس از مطالعه و بررسی انواع تصمیمات عام الشمول و مصوباتی که می توانند از مصادیق حکم نظارت موضوع اصل چهارم قانون اساسی قرار گیرند مشاهده گردید که قانون گذار اساسی و عادی علیرغم جامعیت و اطلاق و عمومی که در اصل چهارم پیش بینی شده است، با رفتار متفاوت در تبیین مصادیق، موجب مغفول و مبهم ماندن نظارت بر برخی مقررات شده است . همچنین در بحث تعیین مرجع ذیصلاح برای نظارت، علاوه بر کلی گویی و عدم تعیین و تبیین سازوکارهای نظارت شورای نگهبان در مورد مصادیق گوناگون، با محدود کردن نظارت پسینی دیوان عدالت اداری و شورای نگهبان بر برخی نهادهای خاص نیز مواجهیم و نظارت شرعی بر مصوبات همه مقامات حکومتی بطور یکسان و متناسب با دامنه اختیارات و مسئولیت هایشان اعمال نمی گردد. در حالیکه علی القاعده هر چقدر دامنه قدرت و اختیارات ارکان حکومت قوی تر می شود، مسئله نظارت هم بایستی پر رنگ تر و قوی تر گردد. به نظر می رسد یکی از دلایل این موضوع، عدم شفافیت و ابهام در تعیین و نحوه عملکرد مقام ناظر بر شرعیت مقررات استکلیدواژه ها
نظارت ، نظارت شرعی، جمهوری اسلامیمقالات مرتبط جدید
- انگیزههای همکاری در نهادهای انقلابی (با تاکید بر جهاد سازندگی) با رویکرد اقتصاد رفتاری
- بررسی مشارکت سیاسی زنان از منظر فقهی
- بررسی مصادیق تعارض منافع در حوزه پزشکی و نظام سلامت و ارائه راهکارهای مدیریت ان
- تاثیر آموزش قانون جرایم رایانه ای در مدارس بر پیشگیری کیفری از بزه دیدگی اطفال و نوجوانان در فضای مجازی
- بررسی نحوه انعقاد قراردادهای پیش فروش ساختمانی و ساز در بستر نظام حقوقی ایران
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.