بررسی ساختارهای دولت و حسابداری در شهرداری های بزرگ

اکثر شهرهای بزرگ با روش های ( فرم های ) شهردار شورا و یا شورا مدیر دولت با حرکتی تدریجی به سمت شهرهای شورا مدیر اداره می شوند . مدلسازی نظری نشان می دهد که روش شورا مدیر کارآمدتر است چون مدیر شهر انگیزه های بیشتری برای افزایش عملکرد مالی و حسابداری نسبت به شهردار به عنوان مدیر اجرایی دارد . به هر حال ، دو عامل بسیار مهم برای مقایسه شهرداری ها وجود دارد ( مطرح شده است ) . از اواسط دهه ۱۹۸۰، قوانین ( مقررات ) دولت مرکزی و محلی سخت تر ( تشدید ) شد . ضمنا ( در عین حال ) شرایط اقتصادی به طور چشمگیری بهبود یافت . از این رو دو عامل مذکور برای ارزیابی شرایط مالی و حسابداری در شهرهای بزرگ ( کلان ) مناسب تر بودند . هدف این مقاله بررسی اهمیت ساختار دولت در زمینه میزان افشای حسابداری و شرایط اقتصادی براساس نمونه هایی از شهرهای بزرگ از اوایل دهه ۱۹۸۰ و اواسط دهه ۱۹۹۰ می باشد . یافته ها این نظریه که شهرهای مدیر شهری در واقع بیش از شهرهای شهردار شورا براساس ابعاد مهم بررسی شده در آزمون های تک متغیری و چند متغیری عمل می نماید ، را تایید می کنند . شهرداری های بزرگ از ۱۹۸۳ تا ۲۰۱۹ برا ساس متغیرهای مهم مالی و حسابداری تغییر نموده و پی شرفت کرده اند . شهرهای شورا مدیر برای افشای موارد حسابداری در هر دو دوره زمانی برتر از شهرهای شهردار شورا هستند . وضعیت ( شرایط ) اقتصادی شهرهای شورا مدیر در ۱۹۸۳ بسیار عالی بود ، اما اسناد مربوط به سال ۲۰۱۹ نابسامان ( ترکیبی ) بودند .

کلیدواژه ها:

ساختارهای دولت ، حسابداری ، شهرداری های بزرگ .