سعید قانع - مدرس دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات واحد البرز
محمدرضا درویش بسطامی - کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی گرایش استراتژی دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات تهران(البرز)

از خودبیگانگی عبارت است از حالت جدایی روانشناختی که در تصویر فرد از خود و ارتباطات اجتماعی هم در درون و هم در بیرون محیط کار تعمیم مییابد. از خودبیگانگی شغلی از جمله حالتهای روانشناختی است که بروز آن به دلیل دارا بودن مولفه های بیهودگی، بیزاری از جامعه، ناتوانی، بی هنجاری، انزوای اجتماعی، بیزاری از کارمیتواند بر تمامی ابعاد وجودی فرد و سازمانی که به آن تعلق دارد، سایه افکند و رفتار و احساسات وی را تحت تاثیر قرار دهد و تبعات منفی بسیاری برای فرد و سازمان به همراه دارد.لازم به ذکر است عدم تناسب فرد با سازمان، عدم حرفه گرایی و عدم تصمیم گیری مشارکتی که به عنوان یک عامل فشارزا عمل میکنند، میتوانند موجب بیگانگی کاری شود و این موقعیت بیگانگی می تواند بر رفتارهای انحرافی تاثیر بگذارد. لازم به ذکر است نناسب فرد با سازمان به تطابق میان خصوصیات فردی و سازمانی معطوف است و زمانی به وجود می آید که دست کم یکی از آنها نیازهای دیگری را برآورده سازد و یا دارای خصوصیات اصلی مشترکی باشند؛ یا هر دو حالت وجود داشته باشد رفتار فرد، تابع مشترک فرد و محیطش است . زمانی که این تناسب وجود داشته باشد، رضایت، بهره وری، خلاقیت، و ثبات افزایش می یابد. هدف مقاله حاضر حمایت سازمانی و انواع بیگانگی شغلی در فرایند کار میباشد.

از خود بیگانگی شغلی، حمایت سازمانی، بهرهوری، انزوای اجتماعی.