پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس طرحواره های سازش نایافته اولیه در سالمندان

سازگاری اجتماعی فرایندی است که افراد را قادر می سازد تا رفتار دیگران را درک و پیش بینی کنند، رفتار خود را کنترل و تعاملات اجتماعی خود را تنظیم کنند. در شکل گیری سازگاری اجتماعی عواملی چون شیوه های تربیتی، ارزش ها و اعتقادات حاکم بر فرد و جامعه همسالان، خانواده و آموزش و پرورش موثر هستند. همچنین با عواملی مانند وراثت، محیط، خانواده، هویت جنسی، عضویت گروهی در ارتباط است. از جمله عواملی که در زمینه تاثیر بر سازگاری اجتماعی می تواند مورد بررسی قرار گیرد طرحواه های ناسازگار اولیه است. یعنی الگوهای هیجانی و شناختی خود آسیب رسانی که در ابتدای رشد و تحول ذهن شکل گرفته اند و در سیر زندگی تکرار می شوند. حال هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی سازگاری اجتماعی براساس طرحواره های سازش نایافته اولیه در سالمندان می باشد، روش انجام تحقیق از نوع همبستگی و به منظور بررسی پیش بینی پذیری سازگاری اجتماعی در سالمندان براساس طرحواره های سازش نایافته اولیه از طریق رگرسیون است. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه ی سالمندان شهر تهران می باشد که بصورت در دسترس ۱۰۰ نفر به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب گردید. ابزار اندازه گیری در این تحقیق پرسشنامه طرحواره یانگ و دیگران، پرسشنامه سازگاری اجتماعی sas (پیکل و ویسمن ۱۹۹۹) می باشد، که روایی پرسشنامه های مورد نظر مورد تایید اساتید متخصص و پایایی آن ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب ۰/۹۳، ۰/۷۳ براورد و مورد تایید واقع شد در پژوهش حاضر، بعد از جمع آوری اطلاعات، داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ مورد تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از دو روش آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ماحصل یافته ها نشان داد که طرحواره های سازش نایافته اولیه، سازگاری اجتماعی در سالمندان تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، طرحواره های سازش نایافته اولیه ، سالمندان