بررسی اثر ورزش بر بیماران مبتلا به پارکینسون

پارکیسون بیماریی ست پیشرونده، مزمن و تخریب کننده سیستم عصبی که با تخریب نورون های دوپامینرژی جسم سیاه مغز میانی ایجاد می شود. مغز میانی حرکات را تعدیل و منظم می کند. این بیماری عارضه ای چند وجهی ست و تلاش ها برای کنترل عوارض آن نیز بر رویکردهای چندجانبه درمان و کنترل استوار است که عبارتند از درمان های معمول دارویی و پزشکی، روش های مکمل مبتنی بر توانبخ شی، فیزیوتراپی، کار درمانی، گفتار درمانی، و تمرین درمانی . این افراد به دلیل عدم تعادل و نقص حرکتی دچار سقوط و افتادن و در بعضی به دنبال آن دچار شکستگی می شوند. بهتر است این بیماران برای کاهش اختلالات خود، پیشگیری و استپ تحلیل رفتن بدن و ضعیف شدن ع ضلات، افزایش دامنه حرکتی، افزایش قدرت، جلوگیری از پیشرفت بیماری و بروز عوارض ثانویه آن، در کنار م صرف دارو فعالیت های جسمانی منظم انجام دهند تا زندگی خود را از لحاظ جسمانی و کیفیتی بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

پارکینسون ، فعالیت بدنی ، سالمندان