چگونگی به کار گیری مولفه های میان افزایی جهت ارتقای منظر شهری بافت تاریخی با هدف تقویت حس مکان

فضاهای شهری و بناهایی که در بافت های تاریخی شهرها واقع شده اند در جهت مواجه شدن با نیازهای جامعه ی معاصر، به طور دائم در حال تغییر و رشد هستند، حفاظت از بافت و بنای تاریخی، کمک به تقویت حس مکان ، در کنار پاسخگویی به تغییر ارزش های فرهنگی، اجتماعی، زیبایی شناختی و انتظارات جامعه، معرفی معماری معاصر و افزودن لایه تاریخی مرتبط به آن به لایه های تاریخی موجود از مسائل مورد توجه در بافت تاریخی است که در این مسیر، توسعه میان افزا به عنوان یک انگیزش هویتی و راهکار عملیاتی در بافت های تاریخی مطرح است . حال در این پژوهش، هدف، چگونگی کاربست صحیح مولفه های میان افزایی در جهت موثر بودن این انگیزش هویتی در ارتقای منظر شهری بافت تاریخی و به تبع آن تقویت حس مکان در این بافت ارز شمند است . در این راستا ، از روش تحقیق تحلیلی- توصیفی استفاده شده است و روش گردآوری اطلاعات، مطالعه ی کتب و پژوهش های مرتبط می باشد. نتایج حاکی از آن است که کاربست هدفمند مولفه های میان افزایی در عین ارزشمند شماردن زمینه )تاریخی( و طراحی در میان آن در راستای حفظ و ارتقاء کیفی و کمی بافت که با میراث مادی و معنوی بافت تاریخی همخوانی داشته باشد می تواند تاثیر مثبتی در خوانش منظر شهری بافت تاریخی داشته که به تبع آن رضایت شهروندان و افزایش حس مکان در بافت تاریخی را به دنبال خواهد داشت .

کلیدواژه ها:

میان افزایی ، بافت تاریخی ، منظر شهری ، حس مکان