محمدرضا اکبریان - عضو هیئت علمی دانشکده معماری دانشگاه سوره، تهران، ایران
محسن نراقی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری داخلی دانشگاه سوره، تهران، ایران

باپیشرفت بشردر شناخت علوم زیستی و تبیین قوانین حاکم براین هستی پی برده ایم که هر کالبدی در هردوره ای، محصول تکامل نسلهای پیش از از خود است که سازگاری با محیط را برایش به ارمغان آورده. اکنون بر این موضوع آگاهیم که سازگاری از طریق وراثت و تکامل حاصل می گردد. اما کالبدها ورای صفات قابل رویت فیزیکی مهمترین مولفه ای که به ارث خواهند برد ژنها هستند.. ژنها درهرانتقال مجموعه وسیعی از اطلاعات ساختاری را منتقل میکنند و مطابق با شرایط محیطی مقصد،خود را بازنگری و منطبق مینمایند. در این میان معماری در راستای پاسخ به نیازهای اساسی بشر، خود به دنبال پاسخی است برای اساسی ترین نیاز خود یعنی بقا. حفظ بقا نیز میسر نیست جز با سازگاری با محیط. از این رو فرایند سازگار شدن با محیط توجه معماران را به خود جلب نموده است که این امر سبب ظهور روشهای نوینی در طراحی گردیده. شناخته شده ترین نوع این روش ها معماری تکاملی۱ است با الهام از فرایندهای شکل گیری و تکامل ساختارهای بیولوژیکی موجود در طبیعت. اینجاست که معماری ژنتیکی که کاملا برای تولید نیازمند به هوش مصنوعی است و بر ایده هایی از الگوریتم های ژنتیکی استوار است معنا مییابد.در این مقاله ابتدا مبانی معماری تکاملی معرفی و سپس در ادامه معماری ژنتیکی و انواع رویکردهای آن و نمونه هایی از فعالیت های معماری انجام شده در این زمینه معرفی خواهد شد.

معماری ژنتیکی- معماری تکاملی- الگوریتم های ژنتیکی.