محیط هوشمند و تاثیر آن بر آینده معماری

در این مقاله به بررسی اجمالی ورود مولفه هوش و هوشمندی به فضاهای معماری پرداخته شده که از میانه دوم قرن بیستم مطرح گردید. این موضوع با ایده هایی مانند خانه هوشمند و شهرهای هوشمند که توسط نظریه پردازانی مانند هررون و گرین ، بالارد و آرکی گرام مطرح شد، در طراح های مفهومی مانند شهر متحرک بروز پیدا کرد و نقطه آغازی شد که در طول سالهای بعد، معماران را به سمت طراحی محیطهای هوشمند سوق داد. روند این نوشته، با تعریف هوشمندی در این منظر، هوش محیطی و ویژگی های آن آغاز می گردد وسپس با تعریف فضاها و محیطهای هوشمند، نحوه عملکرد و تعامل آن با کاربران و فناوری هایی که در خلق آن به کار گرفته می شود ادامه می یابد. از فناوری های یاد شده در این نوشتار می توان به اینترنت اشیا (IOT) و از انواع محیطهای هوشمند به محیطهای داده محور و کاربر محور می توان اشاره کرد. در طراحی این سیستمهای هوشمند از شاخه های علمی مانند یادگیری ماشینی و پردازش شناختی بهره گیری می شود. این فضاها در مقیاسی بزرگتر به شهرهای هوشمند منجر می شوند که شامل اقتصاد، حاکمیت و در یک بیان زندگی هوشمند می گردد. در انتها در مورد آینده ای که انتظار میرود متعاقب این روند شکل گیرد صحبت می کنیم.

کلیدواژه ها:

محیط هوشمند ، هوش محیطی ، آگاهی زمینه ، پردازش شناختی