تحلیل توان رقابت پذیری و توان ژئوتوریستی شهرهای آستارا، نمین، کوثر

رقابت پذیری یکی از مولفه های اساسی توسعه گردشگری شهرهاست که می تواند به توسعه عمومی گردشگری کشور نیز منجر شود. محدوده های مورد مطالعه این تحقیق مناطق ژئوتوریستی آستارا، نمین و کوثر می باشند. هدف از این پژوهش ارزیابی توان ژئوتوریستی و تحلیل رقابت پذیری مناطق گردشگری مورد مطالعه می باشد. روش این تحقیق از نوع کاربردی، تحلیلی و مقایسه ای می باشد که در این تحقیق از مدل دینامیکی هادزیک جهت ارزیابی توان گردشگری و از مدل پاوولوا جهت ارزیابی توان رقابت پذیری مناطق ژئوتوری ستی استفاده شده است. ارزش و اهمیت مناطق ژئوتوریستی در مدل هادزیک به وسیله سه شاخص ارزش علمی، ارزشهای مازاد و میزان آسیب پذیری مناطق برآورد می شود و در مدل پاوولوا از نظر عوامل مثبت و منفی، توان رقابت پذیری مناطق برآورد می شود. در مدل دینامیکی با استفاده فرمول حجم نمونه کوکران تعداد کارشناس و گردشگر مشخص شده است که از پرسشنامه از ۳۰ بازدیدکننده و ۱۰ کارشناسجهت ارزیابی توان ژئوتوریستی منطقه مورد مطالعه استفاده گردید. نتایج حاصل نشان میدهد که توان ژئوتوریستی مناطق نمین برابر ۳۷۸، کوثر برابر۳۱/۱۶ ، و آستارا۵۷/۱۸می باشد که توان ژئوتوریستی نمین و کوثر متوسط و تفاوت زیادی با همدیگر ندارند ولی منطقه آستارا دارای توان ژئوتوریستی خوبی است. هم چنین برای ارزیابی رقابت پذیری مناطق مورد مطالعه نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل عوامل مثبت و منفی نشان دهنده این است که نتایج نهایی ارزش عددی مناطق نمین برابر ۱/۱۸، کوثر برابر۱/۲۱ می باشند که دارای رقابت پذیری رضایت بخش و منطقه ژئوتوریستی آستارا با مقدار۱/۴۸ دارای رقابت پذیری خوب و مناسبی می باشد. بنابراین نتیجه گیری می شود که منطقه گردشگری آستارا از نظر رقابت پذیری نسبت به سایر مناطق گردشگری مورد مطالعه پتانسیل های مناسبی برای جذب گردشگر را به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

ژئوتوریسم ، مدل پاوولوا ، مدل دینامیکی ، آستارا ، نمین ، کوثر