اوضاع جغرافیایی شهر تبریز در عصر صفویه

شهر تبریز از دیرباز به واسطه موقعیت جغرافیایی خود، مورد توجه قدرتهای سیاسی ، بوده و گهگاه توسط برخی از این حکومت ها، به عنوان پایتخت برگزیده شده، همچنین بستر مناسبی برای فعالیت های اقتصادی به شمار آمده است . در نتیجه ، اهمیت سیاسی و اقتصادی تبریز و حضور دانشمندان، هنرمندان، شاعران، عارفان و روحانیون سرشناس در این شهر، آن را مبدل به مرکزی برای توسعه علم ، فرهنگ ، هنر، مذهب و عرفان کرده است . یکی از این دودمانها، دولت صفویه است که این شهر را پایتخت سیاسی خود برگزیدند. شهر تبریز در شمال غرب ایران و با شیب متوسطی در نزدیکی دریاچه ارومیه واقع شده است . این شهر با روی کارآمدن صفویان به عنوان پایتخت سیاسی انتخاب شد و از این رو بسیار اهمیت یافت . صفویان اولین سلسله ای بودند که با تشکیل دولت متمرکز و قدرتمند، هویتی مبتنی بر مذهب تشیع را در این شهر و سایر مناطق ایجاد کردند. موقعیت سوق الجیشی تبریز موجب شد تا به عنوان یکی از شاهراه های تجاری به اروپا مورد توجه مسافرانی قرار گیرد که از این مسیر وارد ایران می شدند. در همین راستا، این پژوهش به روش توصیفی -تحلیلی و با اتکا به منابع کتابخانه ای سعی بر آن دارد تا به اوضاع جغرافیایی شهر تبریز در عصر صفویه بپردازد. پس بدین قرار، مواردی چون وجه تسمیه ، موقعیت جغرافیایی ، استراتژیک و جغرافیای طبیعی شهر تبریز در پژوهش حاضر، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

تبریز ، دوره صفویه ، اوضاع جغرافیایی ، جغرافیای طبیعی .