اثربخشی طرحواره درمانی بر بهزیستی روان شناختی و خودکارآمدی در زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی طرحواره درمانی بر بهزیستی روانشناختی و خودکارامدی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان بوده، تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از حیث روش تحقیق، نیمه آزمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان در بهار سال ۱۴۰۱ بوده و پژوهش براساس داده های جمع آوری شده از ۴۰ نفر از آزمودنی ها(در گروه آزمایش ۲۰ نفری و گروه کنترل ۲۰ نفر)، با روش نمونه گیری به صورت تصادفی انجام گردید. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های استاندارد بهزیستی روان شناختی ریف و پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی شرر و همکاران و پروتکل طرحواره درمانی، جمع آوری و از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. این پژوهش با روش تحلیل کواریانس چند متغیری مرور و کلیه ی فرض های پژوهش تایید شد و نتایج بیانگر اثربخشی روش طرحواره درمانی و بر متغیرهای وابسته بوده است.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، بهزیستی روان شناختی ، خودکارآمدی