اثربخشی امیددرمانی با رویکرد اسلامی در مقایسه با امیددرمانی کلاسیک بر شادکامی و کیفیت زندگی بیماران عروق کرونر قلبی
عنوان مقاله: اثربخشی امیددرمانی با رویکرد اسلامی در مقایسه با امیددرمانی کلاسیک بر شادکامی و کیفیت زندگی بیماران عروق کرونر قلبی
شناسه ملی مقاله: JR_JRRH-7-1_008
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JRRH-7-1_008
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمدعلی جمشیدی - گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی، دانشگاه عدالت، تهران، ایران
سید فخرالدین حجازی - گروه قلب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
صادق یوسفی - مرکز تحقیقات سلامت معنوی، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
محمدرضا جهانگیرزاده - گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی، موسسه امام خمینی، قم، ایران
عباس مسجدی آرانی - گروه روان شناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
محمد فرهوش - گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
خلاصه مقاله:
محمدعلی جمشیدی - گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی، دانشگاه عدالت، تهران، ایران
سید فخرالدین حجازی - گروه قلب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
صادق یوسفی - مرکز تحقیقات سلامت معنوی، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
محمدرضا جهانگیرزاده - گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی، موسسه امام خمینی، قم، ایران
عباس مسجدی آرانی - گروه روان شناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
محمد فرهوش - گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
سابقه و هدف: در بیماری عروق کرونر قلب کاهش شادمانی و کیفیت زندگی رایج است. پژوهش هایی اثربخشی برنامه امیددرمانی کلاسیک را در افزایش شادمانی و کیفیت زندگی بیماران مزمن نشان داده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی امیددرمانی با رویکرد اسلامی در مقایسه با امیددرمانی کلاسیک بر افزایش شادکامی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به عروق کرونر قلب بوده است. روش کار: در این پژوهش که از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه است، تعداد ۶۰ نفر از بیماران مبتلا به عروق کرونر قلب یکی از بیمارستان های شهرستان قم برای نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه های امید، شادکامی و کیفیت زندگی (۳۶SF-) بود. پس از جمع آوری داده های پیش آزمون، شرکت کنندگان در سه گروه همتای ۲۰ نفری تقسیم شدند و جلسات مداخله در هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا شد. گروه آزمایشی اصلی، امیددرمانی با رویکرد اسلامی، گروه آزمایشی دوم، امیددرمانی کلاسیک و گروه کنترل، بسته مقابله با استرس دریافت کردند. پس از آن پس آزمون در تمامی گروه ها اجرا شد و داده ها با استفاده از آزمون های لوین، کولموگروف-اسمیرنوف و کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که امیددرمانی اسلامی و کلاسیک به صورت معناداری موجب افزایش امید، کیفیت زندگی و شادکامی در افراد مبتلا به بیماری کرونر قلبی شده است. همچنین روش امیددرمانی اسلامی در افزایش کیفیت زندگی و شادکامی بیماران مبتلا به کرونر قلبی، موثرتر از امیددرمانی کلاسیک است. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، بهره گیری از امیددرمانی اسلامی در بیماران مبتلا به عروق کرونر قلبی توصیه می شود. همچنین، پیشنهاد می شود در پژوهش های آینده برنامه امیددرمانی اسلامی در بیماری های مزمن دیگر نیز اجرا و اثربخشی آن ارزیابی شود.
کلمات کلیدی: بیماری قلبی، کیفیت زندگی، شادکامی، اسلام، امید، درمان
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1509400/