رشید رکابیان - دانشیار، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه آیت الله بروجردی، بروجرد، ایران
همایون رهبران - دانشجوی دکتری، گروه علوم سیاسی، واحد شهرضا، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرضا، ایران
حسن رضا آریایی راد - استادیار، گروه علوم سیاسی، دانشگاه آیت الله بروجردی، بروجرد، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سیاسی «رفق» و «خرق» در اندیشه سیاسی امام خمینی است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و الگوی مورد بحث، بر اساس نظریه دو فطرت امام خمینی و با تاکید بر چارچوب نظری علل اربعه ارائه شده است. پژوهش بر این فرضیه استوار است که از آنجا که «رفق» مربوط به فطرت مخموره و از جنود عقل و متعلق به مکتب فلسفی متعالیه است؛ و «خرق» که از فطرت محجوبه و از جنود جهل و متعلق به مکتب فلسفی متدانی می باشد، می تواند موجب شکل گیری یک جامعه مشروعیت ساز متعالی و یا متدانی گردد. نتایج نشان داد که بر اساس دیدگاه امام خمینی، عملی کردن سیاست اخلاقی به معنای فتح قلوب است و نیاز حکومت ها و جوامع، عملی کردن مدارا و دوری از خشونت می باشد. لذا، این حکومت قدرت را برای خدمت کردن و به سعادت رساندن جامعه، وسیله می داند.

رفق, خرق, فطرت مخموره, فطرت محجوبه, امام خمینی, علل اربعه