بررسی رابطه ی ناامیدی و پرخاشگری با اضطراب جدایی والدین در کودکان مقطع دبستان شهرستان بابل

این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی ناامیدی و پرخاشگری با اضطراب جدایی والدین در کودکان مقطع دبستان شهرستان بابل انجام گردیده است. تحقیق حاضر بر حسب هدف از نوع بنیادی و از نظر روش، توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی مدارس ابتدایی مقطع دخترانه دوم ابتدایی شهرستان بابل که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند از طریق آموزش و پرورش شهرستان بابل استعلام گرفته شد و با توجه به آمار به دست آمده تعداد مدارس ابتدایی مقطع دخترانه دوم ابتدایی شهرستان بابل ۶۴ تا بوده که از بین این مدارس تعداد ۲۸ مدرسه دخترانه مقطع دوم ابتدایی می باشد که تعداد کل دانش آموزان این ۲۸ مدرسه غیردولتی در مقطع دخترانه دوم ابتدایی ۱۰۰۰ نفر که از بین این تعداد ۲۸ مدرسه غیردولتی دخترانه مقطع ابتدایی و ۲۸ کلاس و از هر کلاس به طور تقریبی ۱۳ دانش آموز که کل نمونه ۳۴۶ دانش آموز به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه های پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲)، ناامیدی کازدین و همکاران (۱۹۸۳) و اضطراب جدایی والدین در کودکان هان، هاجینلیان، ایسن، وندر و پینکاس (۲۰۰۳) استفاده شده است. برای تحلیل داده ها از آزمون K-S برای سنجش نرمال بودن داده ها و سپس برای آزمون فرضیه ها از همبستگی پیرسون و همچنین آزمون های رگرسیون خطی ساده و رگرسیون خطی چند متغیره به روش گام به گام برای رابطه ی بین متغیرها توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل استفاده شد. نتایج نشان می دهد ناامیدی به تنهایی توانسته ۱۶.۲ درصد از تغییرات اضطراب جدایی والدین افراد را پیش بینی کند. و همچنین متغیر پرخاشگری به ۲۲.۵ درصد اضطراب جدایی والدین را افزایش داده است. لذا رابطه متغیرهای ناامیدی و پرخاشگری بر متغیر اضطراب جدایی والدین مثبت و معناداری است.

کلیدواژه ها:

ناامیدی ، پرخاشگری ، اضطراب جدایی والدین.