تاثیر کاربرد همزمان کودهای آلی و سولفات پتاسیم بر عملکرد و خصوصیات گل و کلاله زعفران (Crocus sativus L.)
محل انتشار: فصلنامه پژوهشهای زراعی ایران، دوره: 20، شماره: 3
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 121
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JFCR-20-3_006
تاریخ نمایه سازی: 8 شهریور 1401
چکیده مقاله:
به منظور ارزیابی تاثیر کودهای مختلف بر خصوصیات گل زعفران آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در طی سه سال زراعی ۹۵-۱۳۹۴، ۹۶-۱۳۹۵ و ۹۷-۱۳۹۶ در شهرستان جوین اجرا شد. فاکتور اول شامل سه نوع کود آلی مرغی تخم گذار (۵ و ۱۰ تن در هکتار)، گوشتی (۵ و ۱۰ تن در هکتار)، کود گاوی (۲۰ و ۴۰ تن در هکتار) و شاهد و فاکتور دوم مقادیر مختلف کود سولفات پتاسیم (صفر، ۱۰۰ و ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار) بود. نتایج نشان داد در سال دوم، بیشترین تعداد گل و وزن خامه در متر مربع در تیمار ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم و ۴۰ تن در هکتار کود گاوی در هکتار به دست آمد که نسبت به تیمار شاهد بدون استفاده از کود دامی و سولفات پتاسیم به ترتیب به میزان ۹۰ و ۱۴۲ درصد بیشتر بود. بیشترین وزن تر گل در متر مربع در هر دو سال، تعداد گل در متر مربع در سال سوم در تیمار ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم و ۱۰ تن در هکتار کود مرغی تخم گذار در هکتار حاصل شد. بیشترین وزن خشک کلاله در متر مربع و وزن خشک گل بدون کلاله و خامه در متر مربع در سال دوم در تیمار ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم و ۴۰ تن در هکتار کود گاوی مشاهده شد. بیشترین وزن خشک کلاله (۹۶ درصد نسبت به شاهد) و خامه (۱۰۴ درصد نسبت به تیمار شاهد) در سال سوم در تیمار ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم و ۱۰ تن در هکتار کود مرغی گوشتی و وزن خشک گل بدون کلاله و خامه در سال سوم در تیمار ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم و ۱۰ تن در هکتار کود مرغی گوشتی حاصل شد. به طور کلی، با توجه به یافته های این پژوهش، به نظر می رسد با کاربرد همزمان مقادیر بهینه نهاده های اکولوژیک و کود شیمیایی سولفات پتاسیم می توان ضمن بهبود خصوصیات گل زعفران اثرات مخرب مصرف بی رویه کودهای شیمیایی در این گیاه دارویی ارزشمند را کاهش داد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن مرادی
دانشجوی دکترای گروه اگروتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، پردیس بین الملل دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
پرویز رضوانی مقدم
گروه اگروتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
رضا خراسانی
گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :