تعیین اثربخشی درمان حل مسئله مدار (راه حل محور) بر ابعاد معنوی، شناختی، رفتاری و هیجانی سلامت روان شناختی معتادان

سابقه و هدف: اعتیاد به دلیل ماهیت پیش رونده اش در همه ابعاد زندگی، سلامت افراد را به خطر انداخته و آثار سوء آن به وضوح بر سلامت شناختی، رفتاری، هیجانی و معنوی فرد قابل مشاهده است. ازاین رو، هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی درمان مسئله مدار (راه حل محور) بر ابعاد معنوی، شناختی، رفتاری و هیجانی سلامت روان شناختی معتادان بود. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری شامل تمامی معتادان مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد منطقه سه شهر تهران در شش ماه نخست سال ۱۴۰۰ بود که از میان آنان (۴۲۰ نفر)، ۴۰ نفر از افراد واجد شرایط که داوطلب همکاری در پژوهش بودند، به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه محقق ساخته سلامت روان شناختی بود. جلسات درمان راه حل مدار برای گروه آزمایش طی هشت جلسه در طول دو ماه برگزار شد اما گروه گواه در فهرست انتظار بودند. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده اند.یافته ها: نتایج نشان داد که بین ابعاد معنوی، شناختی، رفتاری و هیجانی سلامت روان شناختی معتادان در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه تفاوت معنی داری وجود داشت (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان گفت که درمان راه حل مدار موجب بهبود ابعاد سلامت روان شناختی (معنوی، شناختی، رفتاری و هیجانی) معتادان شد. بنابراین، میتواند به عنوان روشهای مداخلهای موثری برای ارتقای سلامت روان شناختی معتادان به کار برود.

کلیدواژه ها:

درمان ، راه حل محور ، سلامت روان شناختی ، معتادان