مسعود وزیری - کارشناسی مدیریت تعاون، دانشگاه علمی کاربردی، واحد تنکابن، مازندران، ایران

ازآنجایی که شهرها و شهرک ها به سرعت و به طرز برگشت ناپذیری رشد می کنند، با محدودیت منابع و ظرفیت برای مدیریت فرآیند شهرنشینی مواجه می شوند. به همین دلیل، نیاز است که شیوه های مدیریتی جدیدی مانند شیوه ی استراتژیک اتخاذشده تا فرآیند توسعه ی شهری صورت پذیرد. برنامه ریزی استراتژیک یک ابزار مدیریتی است که مسیر حرکت یک سازمان و چگونگی رسیدن به اهداف آن را تعیین می کند. رویکرد برنامه ریزی استراتژیک به برنامه ریزان این امکان را می دهد که انعطاف پذیر باشند، اولویت ها را به طور منظم مورد ارزیابی مجدد قرار دهند و در صورت لزوم مسیر اقدام را تغییر دهند. ماهیت مشارکتی این فرآیند تضمین می کند که همه ذینفعان در تصمیم گیری هایی درباره توسعه که بر زندگی آن ها تاثیر می گذارد، حق انتخاب دارند.از این رو، این مقاله، با استفاده از روش مروری و کتابخانه ای مفاهیم اساسی برنامه ریزی استراتژیک، ارتباط برنامه ریزی استراتژیک شهری با مدیریت خوب شهری، اهمیت ویژه آن درزمینه برنامه ریزی استراتژیک و اصول فراگیر مشارکت را تشریح می کند.

برنامه ریزی شهری استراتژیک، برنامه ریزی شهری، مدیریت شهری